Het Vraag-raad-aan-andere-schrijvers-topic

Oke. Dat is alles wat ik wilde weten. Bedankt

Dit is misschien een beetje een rare vraag, maar ik vroeg me af of getrouwde mensen altijd een trouwring dragen. Mijn probleem is dat ik in een verhaal van plan was om een bepaald personage getrouwd te laten zijn zonder dat de andere personages dat wisten. Dus dat hij al lange tijd getrouwd is, niet dat hij zonder dat ze het wisten naar Vegas is gevlogen om daar te trouwen of zo. Maar toen besefte ik plots dat het helemaal niet logisch is dat mensen die met hem samenwerken niet weten dat hij getrouwd is, omdat hij een trouwring zou dragen. Het is niet echt een belangrijk element van mijn plot, ik kan hem eventueel ook niet getrouwd laten zijn, maar eigenlijk zou ik het liefst een reden hebben waarom hij geen trouwring zou dragen terwijl hij toch getrouwd is.

Niet altijd.

Mijn vader draagt enkel en alleen een trouwring omdat mijn moeder hem ertoe geprobeerd heeft te manipuleren en hij ziet dat ze er gelukkig van wordt als ze denkt dat haar manipulaties slagen. Moslims dragen ook geen trouwring, liever niet in ieder geval.

Hm, maar mijn personage is geen moslim, dus daar heb ik niet zoveel aan. Ik weet dat chirurgen ook meestal geen trouwring zullen dragen omdat juwelen een broeinest van bacteriën zijn en daarom sowieso verboden te zijn in het operatiekwartier, maar aangezien mijn personage geen chirurg is, heb ik daar ook niets aan. Ik had hem smetvrees moeten geven, maar daar is het nu een beetje laat voor. Zijn er nog specifieke redenen waarom iemand geen trouwring zou dragen? Elk idee is welkom. Ik wil gewoon echt wel een reden die bij mijn personage past, niet gewoon 'Hij draagt geen trouwring omdat mijn plot anders niet klopt.'

Veel mensen vinden het ouderwets. Om te trouwen sowieso, maar om trouwringen te dragen ook. Of ze krijgen er eczeem van (hoewel ik zo'n eigenschap verzinnen echt niet zo... Professioneel vind. Dan is het meteen duidelijk dat je dat als oplossing voor het probleem hebt bedacht. Als ik een boek zou lezen waarin dat zou gebeuren zou ik dat zo wel zien, ja. Maak je personage gewoon progressief.

Is het geen optie om hem gewoon niet getrouwd te laten zijn? Ik wil later ook niet trouwen, tenzij het heel erg onhandig of ongunstig is voor het papierwerk. Ik vind het ouderwets en nutteloos.

Maar mijn personage is eigenlijk net wel een beetje een ouderwetse romanticus. XD Ik ben lastig, ik weet het. Hm, misschien is hij gescheiden, maar dat zou ik zo zielig vinden voor hem. Gewoon samenwonen zou in principe wel kunnen, maar hij hoort kindjes te hebben en zo, en uiteraard moet je daarvoor niet getrouwd zijn, maar als ik zou schrijven dat hij samenwoont en kindjes heeft en zo, ga ik voor mezelf in elk geval het gevoel hebben dat ik het enkel zo schrijf om het probleem met de ring te omzeilen, hetzelfde eigenlijk als met de eczeem. Misschien ietsje minder opvallend, maar toch...
Nou ja, ik denk er nog eens over na. Het gaat toch nog even duren voor ik dat bepaalde hoofdstuk ga schrijven. Bedankt voor de hulp in elk geval.

Of hij kan gewoon zijn trouwring ooit verloren zijn, is ook nog een optie. En het is bij veel mensen zo, of hij draagt zijn ring aan een ketting rond zijn hals? Valt het ook veel minder op dan aan zijn borstkas.

Verloren is inderdaad misschien wel een goede optie. Aan een ketting om zijn hals had ik zelf ook al gedacht, maar het lijkt mij een beetje vreemd dat mensen die al een hele tijd met hem samenwerken (en dan niet gewoon elk aan een bureau of zo) dat nog nooit hebben opgemerkt. Ik had een leraar wiskunde die zijn trouwring aan een kettinkje om zijn hals had en ik denk niet dat er iemand was die les van hem had die dat nog niet opgemerkt had.

Hmmm. Onder zijn shirt? Ik bedoel, ik kan me voorstellen dat het kettinkje zelf zichtbaar is, maar dat je de ring niet kunt zien...

Levina schreef:Het kan. Ik heb zelf ook een tweede naam, maar no way dat ik ooit gedoopt ben. Op afschriften en andere belangrijke papieren noemen ze je dan gewoon bij je initialen - L.A. in mijn geval. Mijn tweede naam voluit geschreven kom ik eigenlijk nergens tegen, behalve op mijn paspoort en zo. Op namenlijsten van bijvoorbeeld de school sta ik alleen bij mijn eerste voornaam voluit en achternaam.

Serieus L.A.? Ja, serieus. En als ik een jongen was, zou ik Lucas heten.
Ik ook!
maar, even on-topic:
z'n trouwing past niet meer omdat z'n vingers dikker zijn geworden?

Dat vind ik wel een goede oplossing, die van Tygoras.

Je kunt hem dan wel weer laten verstellen, maar dan doen veel mensen niet.

Mijn moeder ook niet. Mijn vader is om de een of andere reden allergisch voor dat ding (fysiek dan, niet geestelijk XD Al zou hij hem ook niet om doen als hij er niet allergisch voor was. Mijn vader zegt met moeite een keer in het jaar schatje, maar verder ook niets). En mijn moeder heeft een operatie gehad (baarmoeder, geloof ik) en daarna paste haar trouwring niet meer om haar vingers. Beetje vaag, want aan haar hand is niets gedaan, maar daarna paste hij dus niet meer. En mijn moeder heeft hem nooit laten verstellen.

En ik ken genoeg volwassenen die hun trouwringen niet dragen. Dus zo raar is het niet.

Oké, bedankt allemaal voor de hulp. Ik denk dat ik genoeg ideeën heb, ik zie nog wel wat ik ermee doe.

Als schrijver bindt je je denk ik niet aan één verhaal, soms komen er gewoon stukjes op in je hoofd die een nieuw verhaal vormen. Mijn vraag aan jullie is; houden jullie je ook wel eens bezig met twee of meerdere verhalen, of binden jullie je aan één verhaal, en gaan pas verder aan een ander verhaal als het eerste verhaal helemaal af is?

Ik heb ook meerdere verhalen.

Ik ben ook af en toe wel bezig met twee en heel soms met drie of meer verhalen tegelijk. Als het laatste het geval is dan is er sowieso één een oneshot.
Ik vind het wel fijn om af en toe bezig te zijn met verschillende verhalen, dan kan ik even m'n zinnen verzetten als één verhaal bijvoorbeeld niet echt wil vlotten.

Ik ben altijd met redelijk veel verhalen tegelijk bezig, eigenlijk. Dan ben ik eens een periode met het ene bezig, dan weer met een ander voor een tijdje. Ik vind het wel fijn om wanneer ik met een verhaal een beetje vastzit met een ander te kunnen verder gaan. Soms wordt het wel een beetje een warboel en ben ik bang dat uiteindelijk geen van allemaal gaat afgeraken, maar als ik dan weer eens in een schrijfbui ben en ik schrijf een paar nieuwe hoofdstukken voor een verhaal, dan denk ik dat het toch wel in orde komt.
Verhalen waar ik op dit moment mee bezig ben:
> Bloed: Dat ben ik op een ander forum aan het posten. Het verhaal is eigenlijk af, maar voor ik een hoofdstuk post, herlees ik het altijd wel nog een keer en pas ik soms nog wat dingen aan.
> Nobody said it was easy: Heb ik vorige week goed aan verder gewerkt. Het is nu bijna af (nog anderhalf hoofdstuk als alles goed zit) en moet nadien enkel nog voor een deel nagelezen worden door mijn bèta.
> Op dit moment ben ik aan het schrijven aan een verhaal dat nog geen titel heeft, maar gaat over twee personages uit Nobody said it was easy. Het wordt waarschijnlijk een verhaal van een tien tot twintig pagina's.
> Rioolratten: Mijn NaNoWriMo-verhaal. Dat wil ik zo snel mogelijk terug oppikken om het einde te schrijven en het te herwerken om er een gratis exemplaar van te kunnen laten drukken.
> Time goes by: Mijn ScriptFrenzy-verhaal. Op dit moment heb ik het voor ongeveer 2/3 in script-vorm, maar ik zou er graag eigenlijk een boek van maken. Op dit moment heb ik mij echter voorgenomen om het voorlopig even in de koelkast te steken om eerst Rioolratten en NSIWE maar eens af te werken.
> Junior: Een HP-fanfiction die in idee-stadium ergens in mijn achterhoofd aan het sudderen is, maar ook moet wachten met geschreven worden tot Rioolratten en NSIWE af zijn. (Al heb ik het mij niet kunnen wachten om al een stukje van het eerste hoofdstuk te schrijven.)
> Sylderalm: Mijn verhaal in one-shots. Vijf van de zeven one-shots zijn geschreven (vier gepost).
En verder heb ik nog een hoop ideeën voor one-shots die wachten om geschreven te worden. En dat terwijl het bijna examens zijn en ik dan altijd schrijfbuien en nog meer ideeën krijg. Als dat maar goed afloopt...

Ah oke. Dus het is helemaal niet raar
Ik wilde dit eerst in het topic over Toeval in verhalen plaatsen, maar ik vond dat mijn vraag meer hier thuishoorde.
Mijn hoofdpersoon is deel van een tweeling, nu wil ik haar buren een twee-eigge drieling laten zijn. Is dat ongeloofwaardig naar jullie mening?

Eh, ja.
Het feit dat je hoofdpersonage deel is van een tweeling, is eigenlijk al een 'zeldzaamheid' als je het zo kan noemen. Ik ga niet zeggen dat tweelingen zeldzaam zijn, maar in vergelijking met eenlingen, komen ze toch veel minder voor. Drielingen zijn wél echt zeldzaam. Ik weet eigenlijk niet hoe het zit met twee-eiig of drie-eiig bij drielingen, wat het meeste voorkomt, maar sowieso is het erg zeldzaam. Dat een tweeling en een drieling buren zijn, is écht wel heel toevallig.
Eventueel zou het kunnen als het feit dat ze bij elkaar wonen een belangrijke reden heeft. Ik denk aan een of andere wetenschapper die een onderzoek doet naar tweelingen en daarom een aantal tweelingen (en drielingen) bij elkaar heeft gebracht in een soort van commune of zo, maar dan zou dat eigenlijk een belangrijk deel van je plot moeten zijn. (Bv in mijn NaNo-verhaal Rioolratten zijn een aantal kinderen met genetische aandoeningen moeten onderduiken omdat de dictator heeft gezegd dat kinderen met een genetische aandoening moeten gedood worden. In mijn verhaal zijn er dus een hoop kinderen met zeldzame ziekten bij elkaar, iets wat in de normale wereld absoluut ongeloofwaardig zou zijn, maar hier kan omdat het verhaal net daarover gaat.)
Als je verhaal zich in de 'gewone' wereld afspeelt, zou ik het persoonlijk echt niet doen.

Ik ben het eens met Merdyff. Het is te toevallig en te amateuristisch, mocht je het echt doen.

Oke, bedankt. Ik had zelf ook al mijn twijfels, vandaar dat ik vroeg om hulp.

Als je zelf al twijfels hebt, dan is het meestal een teken van: niet doen. ;p