Het Vraag-raad-aan-andere-schrijvers-topic

Ik weet niet of dit de beste plaats is voor dit topic, als de mods het liever ergens anders zien, kunnen ze het altijd verplaatsen.

Bedoeling van de topic: soms zit je met een dilemma voor een verhaal dat je aan het schrijven bent, waarvoor je graag de mening van anderen wilt horen. Zulke dingen kan je in dit topic dus even voorleggen aan de andere leden van Schrijfsels. Kunnen zowel kleine dingetjes zijn als - ik geef maar een stom voorbeeld - welk automerk past het best bij mijn hoofdpersonage, als grote dingen, belangrijke plotwendigen - laat ik mijn hoofdpersonage vermoorden of laat ik hem toch maar leven. En dan is het natuurlijk de bedoeling dat andere mensen zeggen dat een topadvocaat met een BMW rijdt en dat het behoorlijk zielig is om je hoofdpersonage te vermoorden. Zoals ik al zei, stomme voorbeelden, maar ik denk dat je wel snapt wat ik bedoel.

Ik denk dat het ook wel duidelijk is dat ik dit topic open omdat ik zelf met een dilemma zit over een verhaal dat ik wil schrijven. So, hier is het probleem. Ik ben al een tijdje aan het denken over een spionage-verhaal, geheime diensten en zo. Soort van MI5, maar dan in België. Ik heb een aantal personages in gedachten en min of meer de plot voor één verhaal, plus het idee dat als dit eerste verhaal lukt, dat het dan misschien leuk zou zijn om meerdere verhalen te schrijven met deze personages in de hoofdrol. Soort van tv-serie, maar dan in verhaalvorm. Wat wil zeggen dat de keuze die ik nu maak misschien niet alleen invloed heeft op dit verhaal, maar ook op verhalen die ik nadien zou schrijven. Ik heb vanaf het begin eigenlijk aangenomen dat een verhaal over een Belgische geheime dienst zich in Brussel moet afspelen. Brussel = hoofdstad van België + min of meer hoofdstad van Europa = best wel een interessant doelwit voor terroristische aanslagen en dergelijke. Leek perfect, op het feit na dat ik Brussel helemaal niet zo goed ken en ik denk dat het bij een verhaal als dit net belangrijk is om het 'actieterrein' geloofwaardig neer te zetten. Ik vind het zelf altijd leuk om een verhaal te lezen en echt te kunnen zeggen: "Hé, daar ben ik geweest. De kasseien in die straat zijn inderdaad levensgevaarlijk om met de fiets over te rijden als het geregend heeft." Stom voorbeeld (again), maar het lijkt mij belangrijk om als schrijver het niet te hebben over de geasfalteerde straat als er in werkelijkheid kasseien liggen. Ik hou van beschrijvingen van plaatsen in verhalen, maar het is onmogelijk om een plaats te beschrijven die echt bestaat, maar waar je nog nooit geweest bent. Het leek echter de enige optie, dus ging ik het toch maar doen.
Het was de enige optie, tot ik wat informatie begon op te zoeken over de Belgische Staatsveiligheid en bleek dat die afdelingen hebben in verschillende steden. Brussel uiteraard, maar ook Gent (en nog een paar anderen die hier niet van toepassing zijn). Gent ken ik wél. Ik studeer er, zit er op kot, volg er les in het Universitair Ziekenhuis (handig om slachtoffers van schietpartijen en dergelijke te behandelen), ken er wel een paar gezellige restaurants en cafés, kom een paar keer in de week in het belangrijkste treinstation van Gent, ken de winkelstraten, bibliotheek, een deel van de gebouwen van de universiteit (infiltreren op de campus, interessant) en heb er zelfs al eens op 12u 's nachts op het politiebureau naar een documentaire over walvissen zitten kijken (don't ask). Met andere woorden, ik zou mij een stuk comfortabeler voelen met Gent als actieterrein, maar Gent lijkt mij dan weer een stuk minder een doelwit voor terroristische aanslagen en andere bedreigingen voor de staatsveiligheid. Al belet niets mij natuurlijk om de actie af en toe naar andere steden te verplaatsten, mocht dat nodig zijn. Het is niet dat ik denk dat ik geen interessante plots zou kunnen bedenken voor Gent, de universiteit biedt zeker mogelijkheden, er zijn de Gentse feesten waar best wel wat kan gebeuren, er is een haven en het station van Gent is volgens de kranten al de plaats geweest voor drugssmokkel en mensenhandel. Alleen gaan plots die ik voor Brussel zou kunnen bedenken waarschijnlijk wel wat spectaculairder kunnen zijn. Gent heeft bijvoorbeeld geen luchthaven, geen Europese tops,...
Het dilemma is dus kort gezegd: kies ik voor Brussel, onbekend terrein met (mogelijks) spectaculaire plots of kies ik voor Gent, vertrouwd terrein, maar iets minder potentieel voor spectaculaire plots? Wat denken jullie dat het belangrijkste is?

Ten eerste: Dit topic is een heel goed idee en ik weet zeker dat ik het vroeg of laat nodig zal hebben. Super!

Ten tweede: Ik heb heel veel ontzag voor je als je aan een spionageverhaal wilt beginnen, daar zou ik mijn vingers (nog) niet aan durven te branden.
Brussel... Een spionageverhaal met geheime diensten, daar hoort een spectaculair plot bij met luchthavens en verdwijningen in drukke straten. Om de stad beter te leren kennen zou ik er een boek over lezen - een soort extra-uitgebreide toeristengids. En er dan, nu je er meer van weet - naartoe te gaan en met je eigen ogen te zien waar je in je hoofd al een beeld van hebt gekregen. Research, ja... Denk je dat Dan Brown Rome op zijn duimpje kende toen hij Het Bernini Mysterie schreef?

Gent zou ook helemaal niet gek zijn. Een heel ander verhaal, dat wel. Grootschalige misdaad, terreurdreiging en zo, lijkt me een beetje ongeloofwaardig, maar als je een goed verhaal vol spanning weet neer te zetten in Gent - wat let je?

Dus, mijn raad, bedenk eerst wat je het liefste wilt schrijven, dan komen de rest van de W5 + 1H vragen vanzelf. Ik heb er alle vertrouwen in dat jij zowel in Brussel en in Gent een goed verhaal kunt opzetten, maar ik denk dat ik eerder voor Gent zou kiezen om het te schrijven. Ook denk ik dat ik een spionageverhaal gesetteld in Gent eerder zou lezen dan eentje in Brussel - gewoon omdat Gent niet de een voor de hand liggende stad is en ik nieuwschierig zou zijn naar wat de schrijver ermee had gedaan.
Ik denk dat als jouw verhaal in Gent zou afspelen, het veel prettiger voor je zou zijn, en ook een beter verhaal op zou leveren, omdat je je dan meer kunt concentreren op andere aspecten - zoals het plot - in plaats van hoeven te nadenken over asfalt en kasseitjes.

*heeft raad nodig*
Dit is waarschijnlijk een ongelooflijk stomme vraag, maar ik ben ongelooflijk slecht met namen van kleding. Ik ben op zoek naar de naam voor een sweater met een ritssluiting. Een trui als dit. Wij noemen dat thuis ook gewoon gilet, maar ik betwijfel het of dat het correcte Nederlandse woord is.

Edit: Oh ja, en bedankt nog voor de vorige raad, Levina

In Nederland zouden we dat een vest noemen. Dus ik denk dat, dat ook wel de correcte Nederlandse spelling is.

Ja, een vest. Eigenlijk wordt dat woord ook alweer overgenomen door het Engelse "hoodie" (een vest met een capuchon), maar als je liever geen modewoorden of leenwoorden wilt gebruiken, is "vest" het best.

Dankjewel allebei. Vest wordt bij ons meer gebruikt voor een jas, een jeansvest bijvoorbeeld. Maar als jullie het in Nederland voor een 'gilet' gebruiken, is het waarschijnlijk inderdaad het beste.

Oké, dit is het dan.
Het einde?

*haalt diep adem*

Ik kan niet verder met HHVLNL. Ik zit vast. Muurvast. Ik heb er al elf dagen niet aan geschreven, ik zou niet weten wat. Hoe ik verder moet, dat weet ik niet. Goed, ja, natuurlijk, als ik heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg mijn best zou doen zou ik wel iets kunnen verzinnen om er verder aan te schrijven, maar het verhaal, dat gaat niet verder.
In mijn aantekeningen, daar staat precies in wat er met Jonathan en Megan gebeurd. Exactement. Toen ik het opschreef vond ik het passen. Ik vond het iets dat Jonathan zou doen, iets wat zou gebeuren. Maar dat was voordat ik ging schrijven, voordat ik Jonathan leerde kennen.
En nu vind ik het niet meer passend. Althans, op zich wel, maar...
*zucht*

Ik realiseer me dat ik door het plot een eigenschap aan hem moet geven die ik niet bij hem vind passen. Het klopt niet.

En de rol die ik aan Rosa heb gegeven vind ik heel goed passen, ook al had ik die níét gepland, en zorgt die dat ik nog erger in de puree kom met het verhaal.



Help?

Ik weet écht, écht niet wat ik moet doen.



Of.... *Hoort muze aankomen met idee* *neemt idee aan en werkt dat uit in hoofd*


...


Zou het heel erg abrupt zijn als het verhaal binnen nu en een paar hoofdstukken klaar is? Te abrupt, misplaatst misschien?
Origineel had ik in mijn hoofd dat het tien à vijftien hoofdstukken zouden worden, maar in de reacties hoor ik zoveel vragen, die ik nooit zou kunnen beantwoorden tenzij ik dat aantal ongeveer verdubbel.

Dus wat doe ik?
Een eind eraan breien, een eind waarvan ik vind dat het klopt, maar dat plots komt; een mooi en passend einde, misschien?
Of gooi ik beter het roer om en maak er iets totaal anders van; dat wel eens oké kan worden, maar waarschijnlijk verschrikkelijk wordt?
En een compromis, daar kan ik wel heeeeeel erg lang op gaan zitten wachten, maar dat wil ik niet.

Ik denk dat je trouw moet blijven aan je personages. Je verhaal draait helemaal om hen, om hun gevoelens, hun gedachten, dus het ergste wat je kan doen - volgens mij - is hen dingen laten doen die out of character zijn.
Bovendien denk ik dat het een slecht idee zou zijn om je verhaal langer te maken dan nodig. In al je hoofdstukken maak je gebruik van een schrijfstijl die ik minimalistisch zou noemen. Je zegt wat nodig is voor het verhaal. Geen lange omschrijvingen van personen, plaatsen, dingen. Enkel gedachten en gevoelens. Kort en bondig, op een mooie manier verwoord. (Minimalistisch bedoel ik zeker niet negatief.) Zorg ervoor dat je plot ook minimalistisch is. Enkel wat nodig is. Geen zij-plotlijnen, onnodige personages, enkel de essentie, zodat je plot bij je manier van schrijven past. Daarom denk ik niet dat het erg zou zijn om het verhaal sneller te beëindigen dan je misschien oorspronkelijk van plan was.
Dit is uiteraard enkel mijn mening, maar ik hoop dat ik geholpen heb.

Dankje, dankjewel.

Ik denk dat je gelijk hebt, en je woorden hebben me echt geholpen. Ik zie het - HHVLNL - nu, hoe moet ik dat zeggen... Tastbaarder, en niet als een bijeengesprokkeld hoopje woorden en mensen, maar iets met eigenschappen. Dat minimalistische, dat wilde ik eraan geven, maar ik twijfelde er altijd aan, maar door wat je hebt gezegd zie ik dat het inderdaad zo is, en dat ik het zo moet houden. Dat is het, denk ik.

Bedankt!!!!

Ik ga nu even mijn ideeën op een rijtje zetten en misschien een nachtje slapen over hoe en wat, en dan ga ik schrijven.

Ik zit met een betieterig klein belangrijk probleempje.
Mogelijke spoiler voor wild-lezers

Spoiler:

*weet niet over wie het gaat en denkt er ook niet over na*

Spoiler:

EDIT: 600ste bericht! :shock:

Weet er iemand een goede Nederlandse vertaling voor 'Fair enough'? Ik kan echt niets bedenken dat niet stom klinkt. Mijn woordenboek zegt: 'Dat is niet onredelijk', maar dat zeg je toch helemaal niet in een gesprek? Andere optie is 'Oké', maar dat voelt niet helemaal goed in mijn situatie. Misschien is het handig als ik even mijn situatie geef.

“Hoe kan je dat nu weten als je niet eens kijkt?” vroeg hij en ze hoorde aan zijn stem dat hij glimlachte.
“Omdat ik me niet laat inpakken door slappe versierpogingen,” antwoordde ze.
“Fair enough,” zei hij en hij deed er het zwijgen toe.

'Dat is niet onredelijk' is effectief wat ik wil zeggen, maar er moet toch een betere manier zijn om dat te zeggen?

In het dagelijkse leven zou ik "Goed genoeg" of "Dicht genoeg" antwoorden.

Merdyff schreef:Weet er iemand een goede Nederlandse vertaling voor 'Fair enough'? Ik kan echt niets bedenken dat niet stom klinkt. Mijn woordenboek zegt: 'Dat is niet onredelijk', maar dat zeg je toch helemaal niet in een gesprek? Andere optie is 'Oké', maar dat voelt niet helemaal goed in mijn situatie. Misschien is het handig als ik even mijn situatie geef.

“Hoe kan je dat nu weten als je niet eens kijkt?” vroeg hij en ze hoorde aan zijn stem dat hij glimlachte.
“Omdat ik me niet laat inpakken door slappe versierpogingen,” antwoordde ze.
“Fair enough,” zei hij en hij deed er het zwijgen toe.

'Dat is niet onredelijk' is effectief wat ik wil zeggen, maar er moet toch een betere manier zijn om dat te zeggen?

Dat is wel een lastige, ik heb het zo af en toe ook wel eens dat het in het Engels gewoon beter klinkt dan in het Nederlands...
Misschien dat 'Prima, (jij je zin/gelijk)' in de buurt komen. Niet dat dat erg op 'niet onredelijk' lijkt, maar toch.

Ik heb zelf ook nog eens zitten nadenken en ik heb er uiteindelijk 'Hm, goed punt' van gemaakt. Niet perfect, maar ik denk dat er in het Nederlands gewoon geen manier bestaat om precies dat uit te drukken. Bedankt voor de hulp in elk geval.

Ik zie het over het algemeen vertaald worden met 'goed dan'. Maar eigenlijk denk ik dat Fair enough wel een uitdrukking is die je zo kan laten staan. Je gaat C'est la vie of iets dergelijks ook niet vertalen.

Waarom wil ik altijd alles té perfect doen?

Oké. Ik kom in tijdnood. Voor 15 februarie moet ik een verhaal hebben voor Write Now en ik heb absoluut geen zin (al is dit niet waar, maar dat is het beste woord wat ik ervoor kon vinden), maar ik wil wel heel graag. Ik wil het te perfect doen, waardoor het óf helemaal mislukt óf waardoor ik helemaal niet ga beginnen, want dan kan ik ook niet falen. Dus nu moeten jullie mij echt helemaal uit gaan schelden en niet met de humoristische ondertoon er nog in verscholen. Nee, ben maar lekker hard voor me!

Om eerlijk te zijn denk ik niet dat de jury van Write Now! zit te wachten op een of ander verhaal dat een of andere Milou alleen maar heeft geschreven omdat ze zo graag mee wilde doen aan de wedstrijd. Dat ene Milou zichzelf heeft gedwongen te schrijven, dat zonder gevoel (druk niet meegerekend als gevoel) is geschreven.
Want zo'n verhaal, dat is niet Milou. Dat is allesbehalve Milou.

"Ik kan niet veranderen wie ik ben, wat ik ben en wat ik kan en wat ik
wil. Ook al wil ik het echt, ik kan het niet veranderen. En ik kan ook
niet veranderen dat ik het wil, wat me heel erg verdrietig maakt af en
toe," zeg jij op je blog.

Ben jij nou zo blind of zie ik dingen die er niet zijn???

Wat jouw schrijfsels kenmerkt, is gevoel. A whole lot of gevoel. CRAPLOADS OF gevoel. ZO VEEL GEVOEL, dat je voor gedurende de verteltijd, IN het personage van je schrijfsel WORDT GEZOGEN, en IN ALLE DIMENTIES KUNT VOELEN WAT DIE PERSOON OOK VOELT, ZONDER DAT JE DAT GEVOEL ZELFS HOEFT TE KENNEN!!!!!!!!!!!!!!!

EN DAN GA JIJ ONS VERTELLEN DAT JE EEN PERFECTE ONE-SHOT WIL MAKEN, MET EEN PLOT, EEN PLOT, MILOU, EEN PLOT, BEN JE NOU HELEMAAL GEK GEWORDEN, EN DAT JE DENKT DAT DAT DE MANIER IS -- MET TEGENZIN, GEDWONGEN DOOR DE TIJD -- OM EEN PERFECTE ONE-SHOT TE SCHRIJVEN??????

DAT, MILOU, ZOU GRAPPIG ZIJN ALS HET NIET ZO VERREKTE VERDRIETIG ZOU ZIJN.

HET IS NET ALSOF FREAKING SHAKESPEARE DE HARRY POTTER BOEKEN GAAT LEZEN EN DAN DENKT: GOH, DIT IS LEUK, MET DIE TOVERSTAFJES EN DIE BEZEMSTEELTJES EN DIE TOVERDRANKJES, DAT GA IK OOK DOEN. WANT IK WIL ZO GRAAG MEE DOEN MET WRITE NOW EN DE JURY VINDT VAST DIE TOVERSTAFJES EN BEZEMSTEELTJES EN TOVERDRANKJES VEEL LEUKER DAN AL DIE ZWEVERIGE SONNETTEN EN DRAMATISCHE DRAMA'S VAN MIJ.

ZO.

That felt good.

Waarschijnlijk ben ik wel blind en zie jij dingen die er niet zijn. Een beetje van beide.

Ik moest me echt doodlachen om je motiverend verhaal. XD
Ik ben echt zo dom af en toe. Maar gelukkig kan ik er nog om lachen. XD

Maar oké, gevoel, ja, gevoel, dat is inderdaad wat ik best goed kan, maar ik schijn gevoel niet goed te kunnen combineren met een verhaal. Maargoed, ik mag niet meer zeiken, ik moet gewoon beginnen. XD

Ik wil nog steeds meedoen met de wedstrijd, maar ik moet een verhaal schrijven, voor het verhaal op zich, ik moet luisteren naar het personage dat het verhaal maakt. Ik moet geen verhaal schrijven voor een wedstrijd. Ik moet niet willen een verhaal schrijven, dat lukt toch nooit.

DANKJE DANKJE DANKJE DANKJE LEVINA

^; Ik doe ook mee. En ik heb een autobiografisch verhaal geschreven, dat recht uit mijn hart kwam. Ineens kwam het aanwaaien, had er al een klein stukje van geschreven als op zichzelf staand verhaal. Ik was bezig met een ander idee voor Write Now toen ik me bedacht dat dit misschien wel beter is. Misschien dat dat iets voor jou is?

Ik schrijf een verhaal waar ik serieuze plannen mee heb, toch ben ik bang dat er iets fout gaat. Dat de verhaallijn niet klopt, leeftijden, de tijdlijn, dat er iets helemaal verkeerd gaat. Nu probeer ik wel zo veel mogelijk op te schrijven in een schrift, zodat ik het altijd terug kan zoeken, dus dat scheelt. Heeft iemand daar ook last van?
Ik denk ook dat ik te weinig dialoog gebruik, dat ik meer innerlijke dialogen schrijf (ik schrijf vanuit de ik-vorm) en dat dat gaat ergeren, maar aan de andere kant, ik kan niet alle informatie over de jeugd van mijn hoofdpersonage ineens geven, dat gaat vervelen, dus ik schrijf er af en toe wat over, tussendoor. Iemand tips/advies? =)

@ Carla: Het hangt een beetje af van het soort verhaal dat je wilt schrijven, maar over het algemeen denk ik dat je pas kan weten of de plot van je verhaal klopt als je het tot het einde geschreven hebt. Als je halfweg ermee stopt omdat je het gevoel hebt dat het niet klopt of dat het niet gaat kloppen, ga je natuurlijk nooit een kloppende plot hebben. In de 'first draft' van je verhaal hoeft de plot ook niet helemaal te kloppen. Dat vond ik een van de geweldige dingen aan NaNoWriMo: je hebt gewoon geen tijd om je over die dingen zorgen te maken. Je enige doel is om genoeg woorden te hebben en van het begin naar het einde te geraken. Als ik nu mijn NaNo-verhaal herlees, merk ik dat er nog veel dingen niet in kloppen. Soms kleine dingen: een litteken dat van links naar rechts veranderd, een meisje dat eerst bruin haar heeft en dan blond, een leeftijd of datum die niet klopt. Die zijn er gemakkelijk uit te halen. Maar er zijn ook grote dingen, waar ik nog totaal niet aan gedacht had. Mijn hoofdpersonages zijn bijvoorbeeld al jaren ondergedoken op een soort van vuilnisbelt, maar waarom zijn ze in al die jaren nooit ontdekt door vuilnismannen? Eerlijk gezegd ben ik blij dat ik mij daar in november nooit vragen bij gesteld heb, want het had mij echt lam kunnen leggen, terwijl er waarschijnlijk een vrij eenvoudige oplossing voor is.
Wat ik wil zeggen: de eerste keer dat je je verhaal schrijft, zou je je niet te veel over al deze dingen zorgen moeten maken. Gewoon schrijven en ervoor zorgen dat je van het begin naar het einde geraakt. Het voelt geweldig goed om 'the end' aan het einde van je verhaal te kunnen schrijven, zelfs als je weet dat er aan je plot nog best veel werk is. Alle grote en kleine plot-flaws haal je er tijdens het editen uit. De eerste keer, of de tweede keer, of de derde keer,... dat je je verhaal herleest. De derde keer ga je misschien dingen als een probleem zien die je eerst nog niet waren opgevallen. Je kan niet alle fouten in één keer uit je tekst halen. Opmerkingen bij je tekst plaatsen, kan ook erg handig zijn, als je niet meteen een oplossing voor je probleem hebt. Geef jezelf tijd om erover na te denken, je hoeft niet alles meteen op te lossen.
Een verhaal met een plot die niet helemaal klopt, of zelfs helemaal niet klopt, is altijd beter dan helemaal geen verhaal omdat je bang bent dat het niet gaat kloppen. Een verhaal met niet-kloppende plot kan je verbeteren, er valt niets te verbeteren aan een verhaal dat er niet is.
Verder is het inderdaad wel handig om een schriftje of apart word-document of zo te hebben waarin je bepaalde informatie kan zetten. Als je een personage beschrijft, kan je bijvoorbeeld best even opschrijven hoe je hem of haar beschrijft, zodat hij/zij geen drie verschillende haarkleuren en vier verschillende oogkleuren heeft doorheen het verhaal. Dit klinkt misschien echt stom, toen ik deze tip voor het eerst las, vroeg ik mij af hoe je nu in godsnaam kan vergeten hoe je personages eruit zien, tot ik ontdekte dat ik die fout zelf een paar keer gemaakt had.
En wat betreft te weinig dialogen: elke schrijver heeft een eigen schrijfstijl. Zoek er gewoon een waarbij je jezelf goed voelt.

Dankje voor de tips. Sommige heb ik ook al toegepast, zoals uiterlijke kenmerken opschrijven. Innerlijke kenmerken vind ik moeilijker om te omschrijven.
Ik heb wel gemerkt dat je beter kunt blijven schrijven in plaats van je dingen af te gaan vragen, want dan durf je dadelijk niet eens meer te schrijven, bang dat er iets foutgaat.

Ik heb raad nodig
In hoeverre is het toegestaan bekende personen te noemen? Is er een grens? Wat ik bedoel is dit: Mijn verhaal speelt zich af in het nu, in de winter van 2009 (Afgelopen winter dus ) het is dus vrij recent. De nieuwe cd's en films van nu, mag ik die gewoon noemen? Is het bijvoorbeeld toegestaan als ik mijn personage naar een film laat gaan die nu draait? Hetzelfde als muziek die men luistert etc. Ik twijfel er namelijk nogal over. Ik zie eigenlijk geen problemen zolang ik de naam maar niet schaadt. Wat denken jullie?

Daarbij had ik nog een vraag aan jullie. De hoeveelheid personages. Stel, je hebt een vriendinnengroep op school. Je wisselt steeds van klas dus komt verscheidene mensen tegen. Wanneer heb je te veel personen die je als klasgenoot voorstelt? Ik zit nu rond te tien, denk ik. Ze komen geleidelijk voor in het verhaal en de een heeft een grotere rol dan de ander.

Je kunt eigenlijk niet téveel personen hebben. Het ligt er maar aan hoe je ze voorstelt en als je ze niet allemaal tegelijkertijd voorstelt. Want dan heb je ineens een BAM aan informatie. Als je het echt geleidelijk aandoet, moet het te doen zijn. En ze moeten ook echt een functie hebben, niet dat ze er gewoon zijn als opvulling, zeg maar.

En volgens mij is daar geen grens in. Geen duidelijke in ieder geval.

Oke. Dat is mooi, want ik heb er een hekel aan om personen 'weg te gooien' Het is niet zo dat ik ze voorstel alsof ze in een rijtje zitten. De ene heeft iets meer met de hoofdpersoon te maken dan de ander. En allemaal hebben ze wel iets waardoor ze een keer in aanraking komen met de hoofdpersoon, met een nuttige reden.