Oeps, sorry, ik heb de foute niet onderlijnd. Stom van me. Het is de andere niet die er dus volgens mij niet hoort te staan, en daar ben ik nog steeds van overtuigd na jouw uitleg. Zin moet volgens mij zijn: Als ik een week terug had geweten wat me kort daarna zou overkomen, had ik lang niet zo erg uitgekeken naar dat moment.
Ik heb
Bevroren tranen ook gelezen, maar ik had geen zin om twee reacties op één dag te schrijven. XD
Mijn eerste reactie was dat ik het beter vond dat Pijn, minder vaag in elk geval. Ik begrijp dat Kayleigh het niet kan vinden met haar ouders. Ik heb er geen idee van waarom, maar ik denk dat dat in deze one-shot ook niet echt nodig is. Wat je volgens mij wél zou moeten vertellen op één of andere manier is wat de reden is dat ze nú zo koppig op haar kamer zit.
Kijk, je kan het vergelijken met een oorlog. Mijn geschiedenisleraar uit het 2de middelbaar leerde ons het verschil zien tussen de oorzaak en de aanleiding van een oorlog. Een duidelijk voorbeeld is denk ik de eerste wereldoorlog. Er waren al lange tijd spanningen tussen de verschillende Europese landen, onder andere tussen Duitsland en Frankrijk (Frankrijk was de vijand van Duitsland sinds de Duitse eenmaking in de 19de eeuw), maar ook tussen verschillende andere landen. Verschillende landen hadden pacten gesloten om als één land uit het pact aangevallen werd ook meteen de oorlog te verklaren aan het aanvallende land. Dat en waarschijnlijk nog wel wat zaken vormden samen de oorzaak van WOI. Het feit dat Kayleigh om welke reden dat ook het niet kan vinden met haar ouders is de oorzaak van wat er gebeurd in jouw verhaal. Maar een situatie als in het begin van de 20ste eeuw, met spanningen en pacten tussen verschillende landen, kan jaren aanslepen zonder dat er daadwerkelijk iets gebeurd. Er was een aanleiding nodig, in het geval van WOI de moord van de Oostenrijkse kroonprins in Servië. Dat was de gebeurtenis die de bom deed barsten. Oostenrijk verklaarde de oorlog aan Servië en alle verschillende pacten traden in werking, waardoor bijna heel Europa plots in oorlog was. Oorzaak en aanleiding zijn beiden nodig om een oorlog te ontketenen. Zonder de moord op de Oostenrijkse kroonprins was er geen WOI geweest (wel, het is te zeggen, nog niet op dat moment, hoogstwaarschijnlijk zou er wel een andere aanleiding gekomen zijn), zonder de spanningen die er al jaren in Europa waren, had de moord nooit voor een wereldoorlog gezorgd. Als de Belgische kroonprins morgen in Nederland wordt vermoord, kan ik mij niet voorstellen dat dat de aanleiding gaat zijn tot een derde wereldoorlog, zelfs niet tot een oorlog tussen België en Nederland, omdat dat op zich eigenlijk een relatief banaal feit is. Tot zover mijn geschiedenisles, nu de schrijfles die ik je wil meegeven.
Jouw verhaal is dan wel geen oorlog, maar het is wel een conflict en dus vergelijkbaar. Je hebt kort gezegd een meisje dat zoals ik het zie nogal veel last heeft van haar puberteit en haar ouders die dat niet begrijpen. Dat is de oorzaak. Maar ik denk niet dat elke puber elke avond op zijn kamer zit te huilen en te koppig is om te gaan eten. Er is een aanleiding nodig, een figuurlijke moord op Frans Ferdinand. Een banaal feit, een banale ruzie, die ervoor zorgt dat voor Kayleigh op dat moment de maat vol is. Misschien had ze een slecht rapport en hebben haar ouders zitten zagen dat ze niet genoeg haar best doet. Of misschien hebben ze gezegd dat ze in het weekend niet naar een fuif mag gaan waar ze graag heen wou omdat ze haar nog te jong vinden daarvoor. Misschien wilde Kayleigh een film op tv zien, maar eisten haar ouders de tv op voor een serie die ze volgen. Probeer te bedenken wat de aanleiding is van het escaleren van het conflict op het moment dat jouw verhaal zich afspeelt en probeer dat te verwerken in jouw verhaal. Zorg ervoor dat de lezer zich afvraagt waarom ze op haar kamer zit en zorg ervoor dat het antwoord meer is dan dat ze niet met haar ouders overweg kan, zorg er als het kan voor dat het enigszins verrassend is. Ik begrijp dat je je in dit verhaal vooral wil concentreren op Kayleighs gevoelens, maar aangezien je schrijft over haar moeilijke relatie met haar ouders, denk ik dat je dat beter echt kan uitwerken. En met echt uitwerken bedoel ik niet dat je een hele alinea moet schrijven met alles wat er die avond gezegd is. Je mag het gerust vaag houden, één zin kan voldoende zijn. Iets als: Het was ook altijd hetzelfde.
Al haar vriendinnen mochten uitgaan tot een stuk in de nacht, maar als zij één keer vroeg om naar een fuif te mogen, moesten haar ouders zonodig weer oer-conservatief doen. Alsof ze een klein kind was. 't Is misschien een stom voorbeeld, maar op die manier maak je de lezer duidelijk dat de aanleiding van het conflict was dat Kayleigh niet naar een fuif mag gaan waar ze heel wilt, zonder dat je de hele ruzie met haar ouders beschrijft. Ik hoop dat je begrijpt wat ik wil zeggen. Zelfs in een one-shot waarin je vooral wil gevoelens beschrijven, moet je er toch proberen voor te zorgen dat je 'plot' klopt, dat het logisch is dat die persoon is waar hij is en de gevoelens heeft die jij beschrijft.
Ik vrees dat het niet alles is dat ik te zeggen heb en ik hoop dat je tegen een beetje kritiek kan. Het is in elk geval goedbedoelde kritiek, het is niet mijn bedoeling om je verhaal af te kraken of zo, enkel om je te helpen beter te worden.
Een eerste puntje: ik vind het thema bliksem amper terug in jouw one-shot. Ik krijg het idee dat je deze one-shot geschreven hebt en achteraf hebt gekeken bij welk thema je hem zou kunnen zetten. Is op zich niks mis mee en verandert ook absoluut niets aan de kwaliteit van jouw one-shot. Ik zit zelf ook met een paar ideeën voor one-shots die niet echt bij een thema hier passen en waarschijnljik ga ik die uiteindelijk ook ergens bijplakken waar ze misschien niet echt horen. Alleen... met het thema bliksem had je hier echt wel wat meer kunnen doen. Je beschrijft de bliksem buiten, de echte letterlijke bliksem, maar dat is alles. Terwijl je gemakkelijk ook een soort van figuurlijke bliksem had kunnen beschrijven. Als ik even terugdenk aan mijn voorbeeldje van daarnet, dan zou ik schrijven:
Het feit dat haar ouders gezegd hadden dat ze niet naar de fuif mocht gaan, was als een blikseminslag bij heldere hemel gekomen. Op die manier komt het bliksem-thema terug op een totaal andere manier, waardoor het hele verhaal door één eenvoudige zin, meteen een stuk meer bij het thema gaat passen.
Second, jouw einde vind ik niet erg overtuigend. Eindes schrijven aan one-shots is één van de moeilijkste dingen die er bestaat, denk ik, en eerlijk gezegd weet ik ook niet meteen een alternatief voor jouw einde, maar ik denk dat je zelf ook wel beseft dat je hoofdpersonage met zijn kop tegen de muur laten botsen waardoor ze bewusteloos valt niet echt het meest geslaagde einde is. Er is niks mis met een open einde aan een one-shot, je moet absoluut niet het conflict tussen Kayleigh en haar moeder oplossen in jouw verhaal, veel van mijn one-shots hebben ook een min of meer open einde, maar dit komt over als 'Ik had geen zin meer om verder te schrijven, dus laat ik haar maar bewusteloos vallen.' Zo komt het over op mij, ik zeg niet dat dat zo is. Zoals ik al zei, heb ik geen alternatief en ik weet dat het gemakkelijk is om te zeggen dat iets niet goed is zonder te zeggen hoe het dan wel zou moeten. Denk er gewoon eens over na.
En als laatste: er staan best wel wat typfoutjes in je one-shot, niet zoveel dat het echt irritant is om te lezen, maar wel net genoeg om het slordig te doen overkomen. Ik heb nu geen zin meer om ze er allemaal uit te halen. Het enige waar ik je wel wil op wijzen is dat je moet opletten om geen dialect/spreektaal te typen. Ik denk dat je wel drie keer 'is' gebruikt als een soort afkorting van 'eens', bij mijn weten is dat absoluut niet correct. Ik had eerst zelfs niet eens door wat je bedoelde. Dat is wat je schrijft in sms'en (en dan nog is dat helemaal niet standaard, want ik schrijf bijvoorbeeld 'es'), maar zeker niet in een verhaal. Maak er dus 'eens' van. En als je het echt wil afkorten (maar doe dat enkel wanneer het in een directe rede staat, in de aanhaling van wat iemand zegt!), denk ik dat de correcte vorm 'ns is (weglatingsteken n s). Maar ook dat vermijd je beter. Ik haal er even de zinnen uit die ik tegenkwam:
ze moesten is weten wat ze over hun dacht.
Speel nou is niet zo’n domme spelletjes!
Jullie moesten is weten wat ík allemaal zat ben!
En als laatste haal ik deze zin nog even aan:
En hun maar over haar praten alsof ze een klein meisje was
'Hun' kan je niet gebruiken als onderwerp van je zin. Dat moet 'zij' of 'ze' worden.
Zoals ik al zei, vind ik het zeker niet slecht geschreven, maar ik denk dat er wel nog wat ruimte is voor verbetering. Ik hoop dat ik je geholpen heb, dat je wat aan mijn reactie hebt, en dat je het me niet kwalijk neemt dat ik zo kritisch ben geweest. Ik weet uit ondervinding dat kritiek soms hard kan aankomen, maar ik weet ook dat je er echt dingen uit kan leren. En als je het niet met mij eens bent, heb je uiteraard het recht om deze reactie gewoon naast je neer te leggen. Uiteindelijk ben ik ook zeker geen professionele schrijver en wat ik zeg is ook enkel mijn mening.
Index
.
.
