IndexDit topic blijft gewoon open, hoor! De discussie blijft gewoon doorgaan, en ook open voor mensen die bijv. over een paar maanden het boek toevallig ook lezen en er wat over willen zeggen. Ik zie geen reden om het te sluiten.
5 plaatsers
Leesmaand juni - DE TRANEN VAN DE MOORDENAAR
Levina- Schrijver
Aantal berichten : 862
Joost- Moderator
- Mr Perfect meets Mr Clever
Aantal berichten : 475
Ik had beloofd het al vorig weekend te doen, maar vanwege toetsweek is het er niet van gekomen. Hier dan alsnog mijn (uitgebreidere) recensie van De Tranen van de Moordenaar. Ik heb m'n recensie tussen Spoilertags gezet, i.v.m. leden die het boek in de toekomst nog gaan lezen.
- Spoiler:
- De Tranen van de Moordenaar - Recensie
"Ze blaften nijdig achter in de kleine bestelwagen, met kwijlende lippen. De jacht op de man was geopend." Hoofdstuk 22, pagina 152
Schrijver: Anne-Laure Bondoux
Aantal pagina's: 181
181 pagina's geschreven door Anne-Laure Bondoux, 181 pagina's de het verhaal vertellen van Paolo Poloverdo en Angel Allegria.
Ik verwachtte veel van het boek, na het lezen van de flaptekst en het zien van de cover. Benieuwd was ik naar de relatie tussen het kind en de moordenaar. Ik had verwacht dat er meer haat en nijd tussen de twee personen zouden zijn. (Ook al is de laatste zin van de flaptekst: (...) die vreemd genoeg uitgroeit tot iets wat op affectie of zelfs liefde lijkt.) Ik was ook verrast over het einde, maar daar over zal ik straks meer vertellen. Eerst wil ik even zeggen dat ik de schrijfstijl van Anne-Laure Bondoux apart vond. Niet in de negatieve zin van het woord echter! Je moet er even inkomen, maar de afwisseling van korte en lange zinnen (sommige met 4 (!) komma's, die bijzinnen aangeven) went uiteindelijk wel. Ik vond deze stijl ook erg bij het verhaal passen, (Ik weet niet of Bondoux altijd zo schrijft, heeft iemand daar ervaring mee?), de kortere zinnen plaatste ik al gauw bij de laaggeletterde Paolo en de langere zinnen bij de moordenaar Angel (wiens hoofd vol zat met gedachten) en de intellectuele Luis Sécunda Met de combinatie van de verhaallijn en de locatie had ik zelf niet veel ervaring, het is voor mij één van de eerste keren een boek te lezen met zo'n beladen thema in de redelijk ongebruikelijke setting. Maar alles klopte aan deze setting, ik kon me overal voorstellingen van maken. Dankzij de geweldige beschrijvingen van de schrijfster.
Tot slot het einde. Ik was verrast dat het einde zo snel ging, zo was Angel weg en zo was Paolo 18. Ik verbaasde me hier enigzins over. Ik vond het overkomen alsof het verhaal nog niet af was, ik miste iets. Het verhaal bestond uit 2/3 opbouw 1/3 kern en, vrijwel, geen slot. Dit is mijn enige minpunt.
Als ik het boek een cijfer zou moeten geven, zou ik voor een 8 + gaan. Het verhaal zelf is prachtig geschreven en met de mooie beschrijvingen waan je je echt in Chili. Alleen jammer van het einde...
Levina- Schrijver
- Aantal berichten : 862
BEVAT SPOILERS
Ik vond het een zeer mooi boek.
Bondoux heeft een prachtige schrijfstijl, de personificatie van alles wat los en vast zit is heerlijk en zo beeldend dat ik alles zonder moeite voor me zie, hoor, ruik of voel. Dat als eerste.
Ten tweede waren de personages erg knap in elkaar gezet, en hun verbanden ook. Angel met zijn mentale tweestrijd en de vreemde relatie tussen hem en Paolo betrokken mij emotioneel direct bij het verhaal, dat dreigend, spannend en choquerend was.
Het einde kwam heel onverwachts: voor mij was het een heleboel opbouw, een klein beetje conflict en de rest ontknopingen en afsluitingen. Een beetje vreemd, maar dat neemt niet weg dat ik het einde heel mooi en passend vond.
Heel confronterend dat Angel toch opgepakt wordt; je voelt het aankomen, je weet dat het gebeuren gaat, en toch is het een klap in je gezicht als hij dan toch veroordeeld wordt. Maar wel realistisch, totaal niet zoetsappig, en dat is knap van de schrijfster.
Ik houd niet van cijfers, dus: een heel mooi, aangrijpend verhaal, levendig beschreven.[b]
Ik vond het een zeer mooi boek.
Bondoux heeft een prachtige schrijfstijl, de personificatie van alles wat los en vast zit is heerlijk en zo beeldend dat ik alles zonder moeite voor me zie, hoor, ruik of voel. Dat als eerste.
Ten tweede waren de personages erg knap in elkaar gezet, en hun verbanden ook. Angel met zijn mentale tweestrijd en de vreemde relatie tussen hem en Paolo betrokken mij emotioneel direct bij het verhaal, dat dreigend, spannend en choquerend was.
Het einde kwam heel onverwachts: voor mij was het een heleboel opbouw, een klein beetje conflict en de rest ontknopingen en afsluitingen. Een beetje vreemd, maar dat neemt niet weg dat ik het einde heel mooi en passend vond.
Heel confronterend dat Angel toch opgepakt wordt; je voelt het aankomen, je weet dat het gebeuren gaat, en toch is het een klap in je gezicht als hij dan toch veroordeeld wordt. Maar wel realistisch, totaal niet zoetsappig, en dat is knap van de schrijfster.
Ik houd niet van cijfers, dus: een heel mooi, aangrijpend verhaal, levendig beschreven.[b]
Gesponsorde inhoud
Soortgelijke onderwerpen
