IndexRamons One-Shots
Haaj allemaal^^ Nja ik ben Ramon en dit zijn mijn One-shots ><
1. Gebrokenhart haat
Haaj allemaal^^ Nja ik ben Ramon en dit zijn mijn One-shots ><
1. Gebroken
Ramons One-Shots
Ramon- New Member
- Your words make it better
Aantal berichten : 3
Ramon- New Member
- Your words make it better Aantal berichten : 3
Gebroken hart haat
Ach, laat alles ook maar zitten. Dappere woorden, maar ik kan ze niet menen. Ik zeg ze met een brok in mijn keel.
Lange tijd heb ik gedacht, maar nooit gedaan. Ik heb gebalanceerd op de rand van de afgrond, heb grenzen verkend en deze overtrokken, maar nog nooit heb ik getwijfeld aan je eerlijkheid.
Nu moet ik wel. Je laat me geen andere keuze.
Ik hield van je. Waarom niemand dit wist? Omdat ik bang was. Ik heb je het circus bespaard, maar mezelf in de leeuwenkooi achtergelaten.
Misschien is het ook wel allemaal mijn eigen schuld. Ik had nooit op je moeten vertrouwen, ik had naar je moeten luisteren, ik had zoveel moeten doen. Waarom hebben haat en liefde zo’n goede verhouding met elkaar? Is er eigenlijk wel verschil tussen die twee?
Ik bedoel; als je naar de losse elementen kijkt, zul je zien dat je iemand tot op het diepste puntje van zijn ziel kan haten, maar zo kan liefde ook werken. Mensen die je haat kan je ook niet missen. Omgekeerd werkt het hetzelfde. Mensen van wie je houdt kan je haten. Zoals ik nu doe. Al kan ik je niet haten. Daarvoor ben je weer veel te leuk.
Je had nooit hoeven zeggen dat je me haatte. Toch heb je dat gedaan. Alsmaar blijf ik eraan denken. Zou je ze echt menen? Zou je jezelf nu ook haten juist omdat je ze hebt gezegd?
Ach, laat alles ook maar zitten. Na de kwetsende woorden ben ik opgestaan en weggegaan. Naar de plek waar ik je ontmoette, waar ik je vandaag ook weer tegenkwam. Misschien is het wel voorbestemd.
Wat er ook gebeurde, ik voelde dat je ogen in mijn rug priemden. Toen ik me omdraaide, speelden verschillende scenario’s zich af in mijn hoofd. Huilend zou je om vergiffenis vragen, je zou naar me toelopen en zeggen dat je altijd al van me gehouden had, je zou me keihard in mijn gezicht kunnen slaan en wegrennen… ik wist het niet.
De enige overgebleven werkelijkheid was dat ik je niet aan durfde te kijken. Ik wilde niet weten wat er in je ogen geschreven zou staan, bang om vuur te zien. Toch moest ik naar je kijken. Toen jij wegliep keek ik je na. Zou je dat ook gevoeld hebben?
Ach, laat dat dan ook nog maar zitten. Misschien ben ik zelf wel laf. Te bang om de werkelijkheid onder ogen te zien en te aanvaarden wat ik diep vanbinnen al weet. Jij bent niet degene die van mij houdt. Het zal niet zo mogen zijn. Ik vrees alleen dat ik je toch weer gade zal slaan en je zal missen, op het moment dat ik je nodig zal hebben.
Wat ik nu voel? Ik weet het niet. Opluchting omdat ik alles van me heb afgegooid, verdriet omdat ik je zal moeten missen en angst om dan toch helemaal verkeerd te denken.
Ach, laat dan tenslotte ook maar zitten dat je me haatte. Ik zal toch verder moeten, met of zonder jou, ook al kan ik niet zonder. Veel keuze is er niet, of wel? Het enige wat ik weet is dat ik het pijnlijk vind.
Pijnlijk dat je me zo hebt af kunnen breken.
Ach, laat alles ook maar zitten. Dappere woorden, maar ik kan ze niet menen. Ik zeg ze met een brok in mijn keel.
Lange tijd heb ik gedacht, maar nooit gedaan. Ik heb gebalanceerd op de rand van de afgrond, heb grenzen verkend en deze overtrokken, maar nog nooit heb ik getwijfeld aan je eerlijkheid.
Nu moet ik wel. Je laat me geen andere keuze.
Ik hield van je. Waarom niemand dit wist? Omdat ik bang was. Ik heb je het circus bespaard, maar mezelf in de leeuwenkooi achtergelaten.
Misschien is het ook wel allemaal mijn eigen schuld. Ik had nooit op je moeten vertrouwen, ik had naar je moeten luisteren, ik had zoveel moeten doen. Waarom hebben haat en liefde zo’n goede verhouding met elkaar? Is er eigenlijk wel verschil tussen die twee?
Ik bedoel; als je naar de losse elementen kijkt, zul je zien dat je iemand tot op het diepste puntje van zijn ziel kan haten, maar zo kan liefde ook werken. Mensen die je haat kan je ook niet missen. Omgekeerd werkt het hetzelfde. Mensen van wie je houdt kan je haten. Zoals ik nu doe. Al kan ik je niet haten. Daarvoor ben je weer veel te leuk.
Je had nooit hoeven zeggen dat je me haatte. Toch heb je dat gedaan. Alsmaar blijf ik eraan denken. Zou je ze echt menen? Zou je jezelf nu ook haten juist omdat je ze hebt gezegd?
Ach, laat alles ook maar zitten. Na de kwetsende woorden ben ik opgestaan en weggegaan. Naar de plek waar ik je ontmoette, waar ik je vandaag ook weer tegenkwam. Misschien is het wel voorbestemd.
Wat er ook gebeurde, ik voelde dat je ogen in mijn rug priemden. Toen ik me omdraaide, speelden verschillende scenario’s zich af in mijn hoofd. Huilend zou je om vergiffenis vragen, je zou naar me toelopen en zeggen dat je altijd al van me gehouden had, je zou me keihard in mijn gezicht kunnen slaan en wegrennen… ik wist het niet.
De enige overgebleven werkelijkheid was dat ik je niet aan durfde te kijken. Ik wilde niet weten wat er in je ogen geschreven zou staan, bang om vuur te zien. Toch moest ik naar je kijken. Toen jij wegliep keek ik je na. Zou je dat ook gevoeld hebben?
Ach, laat dat dan ook nog maar zitten. Misschien ben ik zelf wel laf. Te bang om de werkelijkheid onder ogen te zien en te aanvaarden wat ik diep vanbinnen al weet. Jij bent niet degene die van mij houdt. Het zal niet zo mogen zijn. Ik vrees alleen dat ik je toch weer gade zal slaan en je zal missen, op het moment dat ik je nodig zal hebben.
Wat ik nu voel? Ik weet het niet. Opluchting omdat ik alles van me heb afgegooid, verdriet omdat ik je zal moeten missen en angst om dan toch helemaal verkeerd te denken.
Ach, laat dan tenslotte ook maar zitten dat je me haatte. Ik zal toch verder moeten, met of zonder jou, ook al kan ik niet zonder. Veel keuze is er niet, of wel? Het enige wat ik weet is dat ik het pijnlijk vind.
Pijnlijk dat je me zo hebt af kunnen breken.
Soortgelijke onderwerpen
