Kletsen bij het haardvuur

Wat een mooi begin van het nieuwe jaar. Niet dus.

- Mijn zus en haar vriend zijn uit elkaar. Ik mocht hem altijd wel, mijn ouders niet echt meer de laatste tijd. Ruben (haar ex-vriend) had tegen mijn moeder door te telefoon geroepen: 'Rot jij ook maar op!'

- Ik was om vier uur op. Mijn buik is een complete rotzooi. Ik drink nooit meer alcohol, al gaan mijn ouders op hun kop staan. Ik wilde al geen alcohol, maar om hen een plezier te doen heb ik toch maar vier flesjes Jillz op gedronken (ik had geen zin in gezeur van al die mensen daar). Maar dat was niet genoeg. Nee, er moest nog even benadrukt worden hoe kinderachtig ik wel niet was (kinderachtig!). Wijn werd me nog aangeboden. Maar nee, ik bedankte hartelijk. Om half 5 kregen we (of eigenlijk aleen ik) mijn vader zo ver dat we naar huis gingen. Ze gingen midden op de weg lopen. Ik vond dát pas kinderachtig. Zigzaggend over de weg. Toen ik thuis was, begon mijn vader te schelden toen ik zijn dropshotje (zo'n soort dropdrankje) afwees.
'Drink toch gezellig een glaasje met auwe!' (zo wordt hij genoemd).
'Smaakt het als drop?'
'Ja, het is echt lekker!'
'Nee dankje, papa, je weet dat ik geen drop lust.'
'Baileys dan?'
'Nee, ik ga naar bed. Ik wil mijn hersencellen niet wegzuipen.''
Volgt hij me tot op mijn kamer.
'Ja, jij bent verstandig, hè. HAHAHA.'
Gaat hij vragen of ik nog wat bier moet. Ik zei dat ik het niet lust. Ging hij hele verhalen vertellen over zijn eerste bezatting. Niet dat mijn moeder me even komt helpen, nee, hoor. Ik moet al die verhalen aanhoren.

- Mijn ouders roddelden over me. Met andere mensen. 'Milou zit alleen maar boven. De nieuwe Rowling te worden. HAHA.'
Ik kon wel huilen. Ik werd gekleineerd daar. Ik moest bijvoorbeeld wachten totdat mijn vader eerst naar de WC was gegaan. En toen kroop er iemand schaamteloos voor. En hij wist dat ik al twee keer had gewacht. En dan moet ik hem wegjagen van mijn vader?! Wat denkt die complete krankzinnige wel niet. Dat ik niet geleerd heb van hem vroeger. Hoe hij al zijn comsumpties door de kamer heen smeet. Hoe hij mij, mijn moeder en mijn zus huilend achterliet? Hoe hij mij uitschold als ik vertelde dat hij genoeg biertjes ophad. Hoe, als ik iets zei wat hem op dat moment niet zinde, hij als een van martelende pijn vergane gek ging doen?

Echt. Hij is gestoord. Compleet gestoord. Het was rampzalig. Even rampzalig als ik verwacht had. Maar het viel toch nog wel een beetje mee. Buiten dat dan. De rest, buiten dat, was beter dan ik gedacht had.

Gelukkig was mijn moeder minder erg. Normaal is zij erger, maar als mijn vader maar genoeg biertjes opheeft, dan is mijn moeder niets, maar dan ook helemaal niets, vergeleken met mijn vader.

En sorry dat ik zo moet zeuren, maar ik moet het ergens kwijt. En ik wilde eerst gewoon zeggen dat het niet zo leuk was, maar het is dit verhaal geworden en ik ga het niet veranderen, want het komt recht uit mijn hart.

Edit: En ja, gelukkig nieuwjaar! Hopelijk wordt er goed aan de goede voornemens gedacht, haha. ;D

*knuft Milou*

Volgens mij is Oud&Nieuw zo ongeveer de meest deprimerende periode van het jaar.

Hmm. Dit is de ergste ooit, bij mij. Normaal vond ik het altijd wel een beetje leuk, eigenlijk. Maar wat me het meest tegenstaat is dat je zo gedwongen plezier moet hebben. Dát vind ik gewoon niet leuk. Ik ga geen plezier hebben, omdat het moet. Nee, ik heb plezier, omdat ik iets leuk vind.
Ik vind Carnaval de meest deprimerende periode van het hele jaar.

En Soetkin, over die voornemens, jajaja! Dat vind ik ook. Daarom maakte ik ze vroeger ook nooit. Vroeger vond ik dat ik altijd alles goed deed (haha). Of ik dacht dat ik het toch nooit kon veranderen. Dat denk ik de laatste paar jaar. Dus euh, ja, nu doe ik het toch maar eens.

Hm, Carnaval kan ook best deprimerend zijn, inderdaad. Toch als je er zelf niet zo van houdt. Ik woon in Aalst, wat zo'n beetje de belangrijkste carnavalsstad van België is. Wel, gelukkig woon ik in een van de deelgemeenten, dus best wel weg van het feestvieren, gelukkig. Maar met carnaval ligt de hele stad bij ons plat. Je kan dan niet deftig een bus nemen, de meeste winkels zijn dicht, bibliotheek dicht, alles dicht eigenlijk, behalve de cafés en zo, dus dat is ongelooflijk stom als je geen carnaval viert en iets anders wilt doen die dagen. Maar carnaval vind ik ook altijd nog wel grappig.
Nieuwjaar is gewoon... deprimerend. Je hebt net de familiefeesten met kerst overleefd en je moet alweer een hele avond met je familie doorbrengen. Ik vind het feit dat het jaar verandert ook niet echt iets om te vieren. Uiteindelijk is het gewoon gebaseerd op een afspraak en had het evengoed de nacht van 28 februari op 1 maart geweest zijn (wat ik denk ik logischer zou vinden). Het is wat ik ook zei over die goede voornemens: nieuwjaar doet je nadenken over wat je het voorbije jaar bereikt hebt en het is gewoon echt niet goed om daar tijdens de examens over na te denken, zeker niet als je helemaal niet zoveel bereikt hebt. Het verbaast mij echt niet dat de eindejaarsperiode de periode is waarin er het meeste zelfmoorden gepleegd worden.

@ Soetkin: Jij hebt wel degelijk wat bereikt! NaNoWriMo bijvoorbeeld! Hé, dat zou een goed voornemen voor mij zijn: NaNoWriMo halen. Ghehe.

Ik vind het nieuwe jaar wel iets om te vieren, maar ik vind het gewoon leuker om zoiets alleen te vieren of gewoon met mensen waar je echt om geeft en die ook om jou geven. Ik ben iemand die meer vanbinnen stilletjes juicht om iets.

Ja, das wel waar. NaNoWriMo halen is wel iets dat ik bereikt heb. Ik heb ook best wel wat examens gehaald, alleen is het moeilijk om daaraan te denken omdat ik één belangrijk examen net niet gehaald heb, dat ik daarom nu voor het derde jaar moet volgen. Ik zou in het vierde jaar moeten zitten, maar ik zit in het derde met nog een vak van het tweede. Dat ik een jaar achterop zit, vind ik niet echt zo erg, maar voor dat ene vak zit ik dus twee jaar achterop. Maar ach, laat ik het van de positieve kant bekijken: als ik er nu door ben, ga ik nog zo gelukkig zijn.

Ik heb net naar een film gekeken die mij altijd weet op te vrolijken, dat had ik even nodig. Het heeft echt geholpen ook. Voor wie ook toe is aan wat opvrolijking: 'Emma' is echt een aanrader. (Het gaat om de versie uit 1996 met Gwyneth Paltrow als Emma, aangezien er meerdere versies zijn.) Verfilming van Jane Austen. Geen hoogstaande film met een diepzinnig verhaal of zo, maar heel geschikt om je gedachten voor een tijdje te verzetten. Ondanks mijn slechte humeur van voor ik begon te kijken, heb ik mezelf erop betrapt dat ik bijna de hele film met een glimlach op mijn gezicht heb gezeten. Het heeft bijna tien minuten geduurd eer ik doorhad dat er Engelse ondertiteling opstond in plaats van Nederlandse (en er wordt echt veel in gesproken, dus dat zegt wel wat.) Maar ik heb het zo gelaten, beviel mij eigenlijk beter dan Nederlandse ondertiteling, want ik heb de indruk bij deze film dat die soms meer een samenvatting geeft van wat er gezegd wordt dan een vertaling. Er gaat zoveel verloren in de vertaling dat ik meestal toch gewoon luister naar het Engels. Tijdens de examens is dit absoluut mijn favoriete film, ik heb hem ondertussen zes of zeven keer gezien. Heerlijk ontspannend.

Gelukkig nieuwjaar! Wat een deprimerende verhalen hier toch. Ik hoop dat julie er allemaal doorkomen!

No worries, ik overleef het wel. XD
Ik heb daarnet ontdekt dat ik nog 5 dagen heb om mijn examen te leren in plaats van 4, dus dat is sowieso al positief. Even afwassen en eten en dan vlieg ik er weer in.

Heel veel succes, Soetkin!

En ja, hoor, ik leef nog steeds en ik zal het ook wel overleven, hihi. :3