Reactietopic

Reactietopic

Hier mag je reacties posten op de verhalen van een ander. Ook kan je hier complimenten, tips en anderen dingen kwijt over de verhalen. Blijf wel beleefd en ga niet schelden! Ga ook niet van die nutteloze berichtjes posten, want die worden verwijdert en kan het ook zijn, als het te vaak gebeurd, dat je een tijdelijke ban krijgt van de bieb of misschien zelfs van het hele forum! Ook kan het zijn dat je eigen topic gesloten wordt dan om die reden, als je er eentje hebt...

Veel plezier!

* vult lege reactietopic met een bericht *

Levina
Ten eerste vind ik je naam heel erg leuk. ^^ Ik was er eerst nooit dol op, maar sinds een personage van me zo heet, vind ik hem opeens helemaal geweldig. Oké, even die onzin weglaten.
Ik heb je proloog gelezen en net zoals met alle prologen kan ik er nog niet echt een oordeel over vellen. Ik denk wel dat het een goed verhaal gaat worden, gezien het feit dat ik de manier waarop de proloog geschreven is erg prettig vind om te lezen. Ik begrijp nog niet echt waar het verhaal over gaat en het gevoel kreeg ik er ook niet echt bij, maar ik ben er van overtuigd dat dat nog gaat komen.
De mooiste zin vond ik iets in de trant van: maar kent de zomer mij ook nog?
Ik kan niet precies vertellen wát er mooi aan is, maar het ís mooi.
Sorry voor het gebrek aan de hele zin, maar mijn laptop is irritant aan het doen en voordat ik het weet is mijn bericht helemaal weg.

Ook ben ik niet echt met smacht op het volgende hoofstuk aan het wachten, ik kreeg gewoon niet het gevoel: hoe gaat het verder? Je hebt me in ieder geval wél zo ver dat ik je volgende stukken ga lezen, want het lijkt me wel een boeiend verhaal.

Dankjewel voor je reactie!
Eerlijk gezegd ben ik niet heel verbaasd dat je niet nieuwsgierig bent gemaakt. Zo had ik het proloog helemaal niet geschreven, het eerste hoofdstuk trouwens ook niet. Het is meer een verhaal dat ik voor mezelf schrijf, niet met een bepaald lezerspubliek in mijn hoofd. En ook vind ik het niet bepaald spannend, of mooi... Nee, dat het levensecht is, daar gaat het bij dit verhaal om, en ik denk dat ik daarmee de lezer moet gaan betrekken. Maar hoe, dat weet ik ook niet...
Nou ja, niet teveel over nadenken!

Levina schreef:Dankjewel voor je reactie!
Eerlijk gezegd ben ik niet heel verbaasd dat je niet nieuwsgierig bent gemaakt. Zo had ik het proloog helemaal niet geschreven, het eerste hoofdstuk trouwens ook niet. Het is meer een verhaal dat ik voor mezelf schrijf, niet met een bepaald lezerspubliek in mijn hoofd. En ook vind ik het niet bepaald spannend, of mooi... Nee, dat het levensecht is, daar gaat het bij dit verhaal om, en ik denk dat ik daarmee de lezer moet gaan betrekken. Maar hoe, dat weet ik ook niet...
Nou ja, niet teveel over nadenken!

Als je teveel nadenkt lukt het ook niet, nee. Ik ga dit verhaal wel lezen, omdat ik hou van puur levensechte verhalen. Ik lees liever een echt verhaal, dan dat ik een pure fantasyverhaal lees. Mij heb je dus wel zo ver dat ik door ga lezen, maar dat komt ook veel door het genre/soort verhaal waarover je schrijft.

Leeg reactietopic, dat kan toch niet zijn. XD

Sharon, Ik heb je proloog gelezen en ik moet al even denken waarover hij ook alweer ging, aangezien ik nadien Suus' verhaal nog gelezen heb. Ow ja, ik weet het weer. Ik vond het best een goede proloog, maar niet echt 'waauw, dit verhaal wil ik absoluut lezen, ik kan niet wachten tot het eerste hoofdstuk er staat-goed'. Al ben ik wel van plan om dat te doen, als ik er tijd voor heb.
Het msn-gesprek vind ik wel leuk gevonden, maar ik zou het nog meer als een msn-gesprek willen zien. Gebruik verschillende kleurtjes en lettertypes voor de verschillende personen, zoals dat in het echt ook is. Zeker aangezien de nicknames van de personages al behoorlijk op elkaar lijken, vond ik het vrij verwarrend om te weten wie nu wat had gezegd en dat hoort bij een msn-gesprek niet echt zo te zijn. De meeste van de personen waarmee ik vaak spreek op msn herken ik meteen aan hun lettertype en tekstkleur, zonder dat ik zelfs maar naar hun nickname of mailadres moet kijken. In een boek zou je dat niet kunnen weergeven, maar dit is een forum, gebruik de mogelijkheden die het je biedt.
Verder viel het me ook op de je in de tegenwoordige tijd schrijf en eerlijk gezegd vind ik dat een beetje storend. Ik vind dat verleden tijd aangenamer leest. Ik ken ook heel weinig schrijvers die in de tegenwoordige tijd schrijven. Darren Shan doet het in zijn Demonata-reeks, als ik me niet vergis, dat is dan in de ik-persoon ook, maar die doet dat werkelijk om de lezer extra in het verhaal te betrekken, om het verhaal extra tot leven te brengen (en omdat hij zo gemakkelijker het hoofdpersonage kan laten doodgaan, denk ik), maar hier lijkt mij dat niet echt het geval, aangezien het verhaal ook niet vanuit de ik-persoon is geschreven. Als jij liever vanuit de tegenwoordige tijd schrijft, is dat natuurlijk jouw keuze, maar persoonlijk vind ik dat veel moeilijker dan de verleden tijd.
Ik heb bovendien ook een paar schrijffoutjes gezien, maar ik heb weinig zin om ze nu allemaal te gaan opzoeken en hier neer te zetten. Lees het zelf nog eens na en als je ze niet vindt, wil ik wel nog eens kijken, dan laat je me maar iets weten.
Ik weet niet of het stukje met de ijskoude hand spannend bedoeld was? Want het greep mij niet echt aan, moet ik zeggen. Het idee is natuurlijk wel eng, maar de manier waarop je het beschrijft, ondersteunt die eng-heid niet echt. Zoals je het beschrijft is het eerder gewoon een voorbijgaand feit. Er is met het idee van de ijskoude hand en de schaduw in haar kamer veel meer te doen dan wat jij ervan maakt. Als je wil dat het echt spannend is, moet je het veel meer uitdiepen, de angst van Emily beschrijven,...
Verder heb ik nog niet zoveel te zeggen, het is ook maar een kort stukje. Straks is mijn reactie langer dan jouw proloog. XD

Suus, Jij hebt mij als vaste lezer gewonnen. Ik weet alleen niet of dat voor 100% jouw verdienste is. Ik was namelijk al verkocht bij je inleiding, nog voordat ik iets van het verhaal gelezen had. Het idee van een strijd tussen hemel en hel, tussen een engel en een demon, vind ik geweldig, omdat het mij doet denken aan één van mijn favoriete boeken, waarin dat ook het thema is. Even vroeg ik me af of jij dat boek misschien gelezen hebt, maar de kans is behoorlijk klein, lijkt me, aangezien het bij mijn weten enkel in het Frans bestaat en nog niet in het Nederlands vertaald is. (Het gaat om 'Sept jours pour une éternité' van Marc Lévy.) Ik was in elk geval meteen benieuwd wat jij van jouw verhaal zou maken.
Toen ik dan jouw verhaal werkelijk begon te lezen, vond ik geen enkele reden waarom ik niet verder zou lezen. Je proloog is echt mooi geschreven, zoals ik een proloog graag heb. Vaag, en dat is in dit geval positief. Je verraadt totaal niks van het verhaal, maar wekt wel de interesse van de lezen (van mij toch). Mooie woorden, mooie zinnen. Ik zou nog een tijdje kunnen doorgaan met positieve dingen zeggen, maar eigenlijk ben ik er gewoon stil van geworden.
Je eerste hoofdstuk is dan ook weer hoe een eerste hoofdstuk moet zijn. Tijd om de personages voor te stellen. Nina en haar familie. Veel gebeurd er niet, maar dat moet ook niet. Je laat de lezer even rustig in het verhaal komen. Het leest vlot, alleen met jouw gebruik van witregels ben ik het niet altijd eens. Een witregel hoor je enkel te gebruiken wanneer er een sprong is in tijd, ruimte of personage, anders neem je beter gewoon een nieuwe lijn. Het gaat hier om de tweede en de derde witregel, die horen er niet echt te zijn. Bij de tweede zou je kunnen zeggen: 'ze verandert toch van ruimte', maar aangezien er een geleidelijke overgang is en geen 'sprong' hoort de witregel er niet te zijn. Bij de derde witregel vind ik de overgang sowieso raar. De eerste zin van alinea 4 klinkt een beetje vreemd. Misschien kan je er beter iets van maken als: 'Zo mijmerde Nina nog een tijdje door, tot haar vader de keuken binnenkwam.'
De laatste alinea is ook erg sterk. Kort, maar net wat je nodig hebt om de aandacht van de lezer opnieuw te trekken, als die was afgedwaald door het hoofdstuk waarin niet zoveel gebeurd. Het is echt een alinea die maakt dat je wil verderlezen. Eén opmerking wel: ik denk dat het mooier zou staan als je de 15 van 15 jarig in woorden zou schrijven: vijftienjarig dus. Probeer getallen altijd zoveel mogelijk in woorden te schrijven. Een getal als 7321 schrijf je natuurlijk best in cijfers, maar tot en met twintig zou je zeker in woorden moeten schrijven. (Ik zou ook willen zeggen dat het sowieso 15-jarig moet zijn, met een streepje, maar ik begin te denken dat dat met het veranderen van de spelling een paar jaar terug veranderd is en dat het dus wel klopt zoals jij het schreef. *gaat op zoek in groene boekje* Aha, ik had gelijk. 80-jarige is volgens het groene boekje met een streepje, dus zal 15-jarige dat ook wel zijn. Nou ja, gewoon al om deze twijfel te vermijden zou ik het in woorden schrijven. XD)
Ik ben benieuwd wat er in het volgende hoofdstuk gaat komen. Het zal sowieso wel wat interessanter moeten zijn als je eerste hoofdstuk. Eén hoofdstuk waarin niet zoveel gebeurd kan perfect, maar nu zal het echte verhaal denk ik toch moeten gaan beginnen. Wacht niet te lang met posten, ik wil verder lezen.

Merdyff schreef:
Sharon, Ik heb je proloog gelezen en ik moet al even denken waarover hij ook alweer ging, aangezien ik nadien Suus' verhaal nog gelezen heb. Ow ja, ik weet het weer. Ik vond het best een goede proloog, maar niet echt 'waauw, dit verhaal wil ik absoluut lezen, ik kan niet wachten tot het eerste hoofdstuk er staat-goed'. Al ben ik wel van plan om dat te doen, als ik er tijd voor heb.
Het msn-gesprek vind ik wel leuk gevonden, maar ik zou het nog meer als een msn-gesprek willen zien. Gebruik verschillende kleurtjes en lettertypes voor de verschillende personen, zoals dat in het echt ook is. Zeker aangezien de nicknames van de personages al behoorlijk op elkaar lijken, vond ik het vrij verwarrend om te weten wie nu wat had gezegd en dat hoort bij een msn-gesprek niet echt zo te zijn. De meeste van de personen waarmee ik vaak spreek op msn herken ik meteen aan hun lettertype en tekstkleur, zonder dat ik zelfs maar naar hun nickname of mailadres moet kijken. In een boek zou je dat niet kunnen weergeven, maar dit is een forum, gebruik de mogelijkheden die het je biedt.
Verder viel het me ook op de je in de tegenwoordige tijd schrijf en eerlijk gezegd vind ik dat een beetje storend. Ik vind dat verleden tijd aangenamer leest. Ik ken ook heel weinig schrijvers die in de tegenwoordige tijd schrijven. Darren Shan doet het in zijn Demonata-reeks, als ik me niet vergis, dat is dan in de ik-persoon ook, maar die doet dat werkelijk om de lezer extra in het verhaal te betrekken, om het verhaal extra tot leven te brengen (en omdat hij zo gemakkelijker het hoofdpersonage kan laten doodgaan, denk ik), maar hier lijkt mij dat niet echt het geval, aangezien het verhaal ook niet vanuit de ik-persoon is geschreven. Als jij liever vanuit de tegenwoordige tijd schrijft, is dat natuurlijk jouw keuze, maar persoonlijk vind ik dat veel moeilijker dan de verleden tijd.
Ik heb bovendien ook een paar schrijffoutjes gezien, maar ik heb weinig zin om ze nu allemaal te gaan opzoeken en hier neer te zetten. Lees het zelf nog eens na en als je ze niet vindt, wil ik wel nog eens kijken, dan laat je me maar iets weten.
Ik weet niet of het stukje met de ijskoude hand spannend bedoeld was? Want het greep mij niet echt aan, moet ik zeggen. Het idee is natuurlijk wel eng, maar de manier waarop je het beschrijft, ondersteunt die eng-heid niet echt. Zoals je het beschrijft is het eerder gewoon een voorbijgaand feit. Er is met het idee van de ijskoude hand en de schaduw in haar kamer veel meer te doen dan wat jij ervan maakt. Als je wil dat het echt spannend is, moet je het veel meer uitdiepen, de angst van Emily beschrijven,...
Verder heb ik nog niet zoveel te zeggen, het is ook maar een kort stukje. Straks is mijn reactie langer dan jouw proloog. XD

Bedankt voor je reactie als eerste! Ten tweede ben ik het eigenlijk grotendeels met je eens. Ik had eerst een bepaald iets in gedachten, maar nog niet precies wat er ging gebeuren, de personages, etc. Nu weet ik het echter wel en ben ik al druk bezig met de hand met hoofdstuk 2, en als ik terugdenk aan de proloog, vind ik hem niet volledig meer passend. Ook de vorm past niet meer. Ik heb verschillende mogelijkheden geprobeerd; eerst ik vorm, toen zij vorm en nu heb ik toch maar besloten alles in de ik-vorm te doen...
Ook heb ik naast de vorm over de tijd nagedacht en de rest van het verhaal (hoofdstuk 1 en deel van hoofdstuk 2 wat al af is als klad) en dat is allemaal in de verleden tijd, dus dat moet of in het verhaal of in de proloog verandert worden en ik denk zelf het tweede...
Over het MSN-gesprek had ik zo nog niet gedacht. Ik zag wel dat het soms verwarrend was over wie wat zei, maar met kleuren en lettertypes... daar had ik nog niet aan gedacht. Maar gezien ik graag schrijf zoals het misschien ooit in een boek komt (gezien ik dat wel wil proberen), dacht ik daar eerlijk gezegd niet aan. Maar zoals je al zei; dit is een forum, geen boek.
Alles bij elkaar genomen zat ik al te denken om de proloog te herschrijven, maar door de toetsweek, presentaties, PO's (praktische opdrachten) en allerlei andere dingen heb ik daar nog niet echt de tijd voor gehad, maar die wil ik zeker eens gaan nemen en daar neem ik jouw commentaar in mee. Nogmaals bedankt!

Levina, ik zal binnenkort waarschijnlijk een uitgebreid review geven over je verhaal 'Het hazepad van liefde naar leed', maar ik wacht nog even totdat er nog wat meer hoofdstukken zijn en het verhaal iets duidelijker is. Maar ik wil wel alvast zeggen dat ik weg ben van je onderwerp. Met dat ene zinnetje samenvatting in je eerste post had je mij meteen al als lezer gewonnen. Het facineerde me meteen, waarschijnlijk omdat het anders is en ik hou van een apart verhaal. Je schrijfstijl is erg prettig en ik wacht gewoon maar af wat je van dit verhaal gaat maken.

Oh! :o
Ik ben benieuwd wat je ervan vindt, en ik hoop dat ik de verwachtingen die dat zinnetje je heeft gegeven, kan waarmaken!

Levina, ik ben jouw verhaal ook aan het lezen. Helaas geen tijd voor een uitgebreide reactie, maar ik wil toch een paar dingetjes zeggen.
Puntje 1: Ben je je er van bewust dat je tweede hoofdstuk in de 3de persoon geschreven is, terwijl de rest in de ik-persoon is? Zo ja, dan heb ik daar geen enkel probleem mee. Als je de 3de persoon gebruikt om te vertellen wat er in het verleden gebeurd is en de ik-persoon voor wat er nu gebeurt, is dat oké, maar dan verwacht ik wel dat er af en toe nog eens een 'flashback-hoofdstuk' in de 3de persoon komt. Als je het niet bewust zo gedaan hebt, ben je behoorlijk inconsistent en dat is niet goed.
Puntje 2: Waarschijnlijk is het je bedoeling om dingen voorlopig vaag te houden, maar hou er rekening mee dat de inleiding in je eerste post in feite geen deel van het verhaal is. Ik weet door de inleiding te lezen dat Jonathan en Megan broer en zus zijn, maar ik weet niet of ik dat anders doorgehad zou hebben. Ook de hele familie-situatie vind ik erg vaag en op dit moment begrijp ik echt helemaal niet wie wie is. Als het de bedoeling is dat ik het op dit moment nog niet begrijp, ben je goed bezig, als dat niet de bedoeling is, raad ik je aan om het toch wat duidelijker te maken. Als ik het goed heb gaat het over een nieuw-samengesteld gezin (of hoe dat ook heet) en weet Megan niet dat Jonathan haar broer (of halfbroer?) is, maar omgekeerd wel. Nou ja, ik vermoed dat dat in de loop van het verhaal wel duidelijker zal worden.
Puntje 3: Het is niet altijd echt duidelijk wie de ik-persoon is. Ik zat soms al bijna aan het einde van een hoofdstuk voor ik met zekerheid kon zeggen of het nu Jonathan of Megan was en op die manier is het moeilijk om de dingen in het juiste perspectief te plaatsen. Ik heb weinig zin om elk hoofdstuk twee keer te lezen: één keer om uit te zoeken wie er aan het woord is en één keer om het verhaal te begrijpen vanuit dat standpunt. Dus misschien zou je dat wat duidelijker kunnen aangeven?

En nu is mijn pauze op en moet ik verder gaan leren. Meer reactie als je het volgende hoofdstuk post.

Bedankt voor je (naar mijn mening toch wel uitgebreide) reactie!

De perspectief -en tijdvormwisselingen heb ik bewust zo gedaan. Het tweede hoofdstuk gaat vanuit een alleswetende verteller, niet vanuit het hij/zij-perfspectief, en ik ben inderdaad van plan om die verteller nogmaals te gebruiken om situaties te verduidelijken.
De hoofdstukken van Jonathan zijn getiteld door een getal en de
hoofdstuktitels van Megan bestaan uit een enkel bijvoeglijk (en/of
bijwoordelijk) naamwoord. Jonathan vertelt in de tegenwoordige tijd en
Megan in de verleden tijd (net als de alleswetende verteller).
Over de familisituatie:

Spoiler:

Ik heb een verduidelijkend hoofdstuk gepland, hoewel het inderdaad mijn bedoeling was om het een beetje vaag te houden, maar niet zo vaag dat het onbegrijpelijk is.
Als lezer (en tv/filmkijker) vind ik het zelf altijd veel leuker als er dingen te raden vallen dan dat alles wordt weggegeven m.b.v. bijvoorbeeld dialogen die de situatie uitleggen (maar meestal nogal krom en onnatuurlijk zijn). Maar als het zo moeilijk te ontdekken was dat het het lezen onprettig maakte, heb ik het overdreven en zal ik er in het vervolg beter op letten!

:silent:

Vragen oproepen, daar heb ik nou echt helemaal géén verstand van. De ene keer lukt het me en de andere keer niet, maar zelf heb ik er nooit benul van.
Maar ik ben wel blij dat je het zegt, want nu kan ik me er in gaan verdiepen; nu weet ik tenminste dat het niet helemaal goed zit.

Ik hoop zo ontzettend dat ik je niet ga teleurstellen, want dat zou ik ontzettend zonde vinden. En ik zou het mezelf ook niet vergeven als ik het verhaal te gronde deed gaan...

Ik schrijf gauw het vervolg!

Levina
Ik heb net al je hoofdstukken na elkaar gelezen en ik moet zeggen dat het me zeker aanspreekt. Je bent heel goed bezig!

Het enige minpuntje wat ik kan zeggen (we zullen met het slechte beginnen) is dat het bij sommige stukken nogal moeilijk is om uit te vinden wat er aan de hand is. Bijvoorbeeld wie de ik-persoon is, zoals iemand anders al is opmerkte, maar ook dat er soms karakters uit de lucht komen vallen. Zo komt er soms ene Dennis voor maar heb ik er nog geen idee van wie hij is.

Verder schrijf je de emoties echt goed op, ze sleuren je echt mee en laten je geloven dat ze echt iets met elkaar hebben.

En dat vragen oproepen gedoe, in mijn ogen lukt dat wel aardig. Zo zit ik me constant af te vragen hoe het van twee "aparte" gezinnen naar 1 samengesteld gezin ging, en hoe Jonathan uiteindelijk besefte dat het zijn (half)zus was waar hij op viel. Ga je dat beantwoorden met door het verhaal heen gespreide flashbacks zoals je in een bepaald hoofdstuk al eerder een tipje van de sluier lichtte? (ik ben een fan van flashbacks, ze kunnen zoveel diepgang in karakters steken.)

Ik kijk al uit naar het vervolg.

Bedankt voor je reactie!
Ja, van dat personagewisselen... Ik ben zelf niet zo van het uitleggen, en ik vind het moeilijk om dingen duidelijk te maken via dialogen. Het moet er wel in passen, vind ik. Dus ik had gehoopt dat de verschil in verteltijd en perspectief tussen de hoofdstukken (en de titels) wel voldoende zouden zijn, maar blijkbaar dus niet. Een duidelijk aandachtspuntje, dus! Ik zal er nog beter op gaan letten en het meenemen als ik het verhaal af heb en wil gaan herschrijven.

Ik ben blij dat je de emotie goed beschreven vindt, in mijn ogen is dat heel belangrijk, zeker in dit verhaal! De 'flashbacks'... Ik wil ze eigenlijk niet al te veel gebruiken, want het moet wel heel goed 'passen'. En daar moet ik het goede punt in zien te vinden, ik kan er niet zomaar eentje tussen proppen. Maar ik ben wel van plan om er nog meer te schrijven!

Milou, ik heb net Gevoel van Stilte gelezen en het eerste wat me opviel was de banner. Die heb ik gemaakt XD Leuk om nu het verhaal erbij te kunnen lezen.

Maar nu over het verhaal. Ik vind het boeiend, hoewel ik Calista niet altijd helemaal snap. Maar dat zal wel aan mij liggen.
De eesrte drie hoofdstukken vind ik erg goed geschreven, het is nogal depressief, maar het past zeker goed in het verhaal.

Ik heb wel nog wat puntjes van verbetering.

De eerste is niet heel groot maar viel mij toch meteen op. Ruby droeg vaak rode kleding. Misschien is het iets belangrijks, maar toch vind ik het een tikje onorigineel. Ruby is in het Nederlands Robijn en robijnen zijn rood. Het is niet iets heel ergs hoor, maar zoals ik al zei, het viel me gewoon op.
Veder vond ik die flashback aan het eind van hoofdstuk 1 nogal vaag. Maar dat kan ook komen door een schrijffoutje.

Er staat in de eerste zin dit:

Een klein meisje met heel erg blauwe, kleine ogen en mooi zwart haar, zat op een boomstam.

en dan het andere meisje wordt zo beschreven:

Ergens in de verte liep een ander meisje, niet zoveel ouder dan het meisje dat zingend op de boomstam zat. Haar gezicht stond fel, terwijl ze nijdig naar het zingende meisje keek.

Geen uiterlijke kenmerken worden beschreven, alleen dat ze nijdig is. zij zegt dan ook dat het zingende meisje haar mond moet houden, toch staat er dit:

‘Stop met zingen,’ herhaalde het meisje met het zwarte haar.

en dit:

Het zwartharige meisje kwam dichterbij.

Dit geeft de illusie dat het juist het eerste meisje is die zo kwaad doet, want daar is bij verteld dat ze zwart haar heeft, terwijl je het van het tweede meisje niet weet.

Al met al vind ik het een veelbelovende start en ik lees graag veder.

Suus schreef:Milou, ik heb net Gevoel van Stilte gelezen en het eerste wat me opviel was de banner. Die heb ik gemaakt XD Leuk om nu het verhaal erbij te kunnen lezen. Ja, nog steeds heel erg bedankt voor het maken ervan! Ik vind hem heel leuk! Nog steeds!

Maar nu over het verhaal. Ik vind het boeiend, hoewel ik Calista niet altijd helemaal snap. Maar dat zal wel aan mij liggen. Je bent niet de enige die haar niet altijd snapt. Ik snap haar soms zelf niet, maar ze moet ook niet gesnapt worden. Ze is niet iemand die snel gesnapt wordt. Ik hoop dat ze de volgende hoofdstukken duidelijker wordt. Bovendien ga ik het verhaal herschrijven en dan neem ik alle commentaren mee!
De eesrte drie hoofdstukken vind ik erg goed geschreven, het is nogal depressief, maar het past zeker goed in het verhaal. Dankje! Ik probeer het depressieve gedeelte iets minder te laten worden in mijn herschreven versie van de eerste drie hoofdstukken. Hopelijk lukt het!

Ik heb wel nog wat puntjes van verbetering.

De eerste is niet heel groot maar viel mij toch meteen op. Ruby droeg vaak rode kleding. Misschien is het iets belangrijks, maar toch vind ik het een tikje onorigineel. Ruby is in het Nederlands Robijn en robijnen zijn rood. Het is niet iets heel ergs hoor, maar zoals ik al zei, het viel me gewoon op. Ruby droeg al rode kleren voordat ik erachter kwam dat Ruby robijn betekent. Rode kleren staat gewoon goed bij haar. Ruby in blauwe of gele kleren kan ik mij amper voorstellen. Ik snap dat het onorgineel is, maar ik denk toch dat het zo moet.
Veder vond ik die flashback aan het eind van hoofdstuk 1 nogal vaag. Maar dat kan ook komen door een schrijffoutje. Over de flashback ben ik zelf ook niet helemaal uit. Moet ik hem er nou in laten of eruit halen? Waarschijnlijk komt hij er wel in voor, maar in een andere vorm.

Er staat in de eerste zin dit:

Een klein meisje met heel erg blauwe, kleine ogen en mooi zwart haar, zat op een boomstam.

en dan het andere meisje wordt zo beschreven:

Ergens in de verte liep een ander meisje, niet zoveel ouder dan het meisje dat zingend op de boomstam zat. Haar gezicht stond fel, terwijl ze nijdig naar het zingende meisje keek.

Geen uiterlijke kenmerken worden beschreven, alleen dat ze nijdig is. zij zegt dan ook dat het zingende meisje haar mond moet houden, toch staat er dit:

‘Stop met zingen,’ herhaalde het meisje met het zwarte haar.

en dit:

Het zwartharige meisje kwam dichterbij.

Dit geeft de illusie dat het juist het eerste meisje is die zo kwaad doet, want daar is bij verteld dat ze zwart haar heeft, terwijl je het van het tweede meisje niet weet. Ze hebben beide zwart haar. Ik weet dat het inderdaad een beetje lastig is, dus ik denk dat ik de uiterlijke kenmerken weglaat en de flashback ga inkorten. Het is niet echt superbelangrijk.

Al met al vind ik het een veelbelovende start en ik lees graag veder. Dankjewel! Ik ben mijn overige personages (die echt van minder belang zijn in het verhaal en die je nog niet kent) helemaal aan het uitwerken. Ik geloof dat Calista alleen al 4 pagina's in word in beslag neemt met lettertype verdana en grootte tien. En in totaal is het bestandje nu al 7 pagina's en het zal nog steeds groter worden. Het plot wordt ook helemaal vernieuwd en dan herschrijf ik mijn verhaal weer. Dus een nieuw hoofdstuk kan best nog lang gaan duren. Al ben ik er van overtuigd dat hij er wel gaat komen. Ik lief dit verhaal het meeste van al mijn verhalen. Of dat misschien niet. Maar ik voel gewoon dat dit verhaal af gaat komen.

Ik ben groen! En heel erg bedankt voor je reactie! Ik heb hier echt wat aan!

Poltergeist: Ik ben Wild aan het lezen en aantekeningen aan het maken bij het lezen, die ik ga uitwerken tot een lange reactie.
Dus die komt nog, vandaag of morgen. En tot nu toe vind ik het geweldig!

(Oh ja, ik negeer de 16+ leeswijzer, want mijn hersentjes zijn al zo beschadigd (of niet) door alle 16+ films die ik heb gezien en 15+ boeken die ik op mijn elfde heb gelezen, dat het niks meer uitmaakt.)

EDIT 16-08-09 15:48:
Ah, geweldig!
Ik zal even beginnen met de minpuntjes, dan hebben we die maar gehad.

De interpunctie, en dan vooral die bij citaten, dus alles wat hardop gezegd wordt, rammelt nog een beetje.
Neem nou deze zin:

‘Sorry Bart.’ Fluisterde de engel.

De punt na Bart moet een komma zijn, en fluisterde hoort zonder hoofdletter. Ook vind ik het mooier als je een komma plaatst voor of na de aangesprokene, maar het is niet fout als je 'm niet gebruikt.

‘Sorry, Bart,’ fluisterde de engel.

Zo dus. Die komma achter Bart hoor je volgens de Taalunie achter het aanhalingsteken te zetten, maar er is geen enkele schrijver die dat doet. Ik ken er tenminste geen.
Goed, de interpunctie dus. Leen een boekje uit te bieb waar het duidelijk wordt uitgelegd en sla het ergens op. Op internet wordt het ook overal uitgelegd, maar dan zeggen de sites allemaal iets anders.
Wat je echt moet veranderen, is de manier waarop je cijfers opschrijft. Die moet je namelijk uitschrijven. Geen symbolen, maar namen. Zelfs tijden; uitschrijven.
Verder staan er hier en daar wat typefoutjes, en een enkele stijlfout, maar als je het een enkele keer naleest heb je die er ook wel uit.

Goed, nu wat ik er eigenlijk van vond.
Namelijk geweldig goed. Echt, ik word er helemaal blij van. Je schrijfstijl is helemaal perfect. Beeldend, levendig en vlot. Prima, niks aan veranderen.
De personages vind ik leuk, maar ik kan nu nog niet zeggen of ik ze diep genoeg vind. (Opmerking: Maarten en Martijn, het is een beetje lastig uit elkaar te halen. In het vervolg niet meer zulke gelijkende namen kiezen...)
Met de spanning zit het ook heel goed, je had me al gevangen in het verhaal vanaf de eerste alinea van het proloog.

Goed, ik blijf lezen! En, ga even achter die interpunctie aan. Of zoek een bèta!

Hey Levina, leuk dat je wat commentaar geeft.

Goed, de interpunctie dus.

Daar rammelt het al heel lang. Iedereen lijkt het anders te doen, dus ik zal inderdaad is even moeten kijken hoe het officieel moet. Voor de rest protesteert Word soms wat bij de hoofdletters, waardoor die groot in plaats van klein worden.

De personages vind ik leuk, maar ik kan nu nog niet zeggen of ik ze diep genoeg vind.

Ik hoop van wel, iedereen (en dan meen ik ook iedereen) heeft een eigen verleden wat ze maken zoals ze zijn. Bij degenen die we echt leren kennen zullen we die in de toekomst nog zien in flashbacks. Daarmee zal je hun karakter en hun manier van handelen ook beter begrijpen hoop ik.

Opmerking: Maarten en Martijn, het is een beetje lastig uit elkaar te halen.

Dit is bewust zo gedaan omdat het broers zijn. Sommige ouders kiezen ervoor om al hun kinderen met dezelfde letter te laten beginnen, in het geval van Maarten en Martijn gingen de ouders een tikkeltje verder :p.

Ik hoop dat je van de rest ook nog kan genieten. Momenteel ben ik aan het uitzoeken wat de beste manier is om verder te gaan. Het lastige aan dit alles is uitvinden hoe het er in het echte leven aan toe gaat. En natuurlijk kan ik geen fouten maken, want zoals je zelf wel begrijpt ligt het overgrote plot al van A tot Z vast. Verder probeer ik ook het soap gehalte eruit te krijgen. (Dit alles is ooit een forumsoap van 100 wordblz geweest, maar dat was veel minder uitgebreid en dus moet ik nu bepalen welke verhaallijnen ik kan laten vallen.)

Kyrke, je proloog voor het verhaal Punten is wat kort, maar ik vind het wel erg goed. Het schept een heel sterk beeld, met veel gevoel. Ik heb geen idee waar je met je verhaal heen wilt (ben je nog wel aan het schrijven?), maar je hebt mijn interesse zeker gewekt. Veel meer kan ik er nu niet over zeggen, maar ik kijk uit naar de rest

Poltergeist, ik heb net de proloog en het eerste hoofdstuk van Wild gelezen en ik moet zeggen dat ik het best goed vind. Alleen is het helaas niet echt het soort verhaal dat ik doorgaans lees, dus ik weet niet of ik het op een ander moment nog verder zal lezen, maar het ligt iig niet aan je schrijfkunst

Het idee is niet helemaal origineel, met iemand die geheugenverlies heeft en niet weet of 'ie wel of niet de moordenaar is, maar als ik het lees heb ik ook niet het idee dat het allemaal vreselijk clichématig is. Je proloog vind ik erg sterk en geeft het verhaal meteen iets extra's, iets van "er is meer tussen hemel en aarde" zeg maar

Daarna vind ik het wat minder interessant worden, gewoon omdat het me inhoudelijk niet echt ligt. Ik ben niet zo van de politieverhalen (hoewel ik er zelf wel één tracht te schrijven... ) en dat stukje over de moeder en haar bedrijf vind ik ook niet echt boeiend, maar anderzijds vind ik het wel positief dat je zoveel achtergrondinformatie geeft en zo. Het ligt dus gewoon aan mij

Levina bracht het eigenlijk al onder de aandacht, maar ik wil nog iets specifieker zijn: het voluit schrijven cijfers en getallen gaat tot en met twintig, daarna hoeft (of moet?) het niet meer. Verder kan ik niet anders dan beamen dat er het één en ander aan je interpunctie schort, maar erg storend was het niet. Datzelfde geldt voor de foutjes.

Er was nog iets dat me opviel. Yolien zegt dat ze "de ouders" mag gaan vertellen dat het lijk nog een hele tijd blijft liggen, maar op dat moment is de moeder nog niet thuis. Het kan natuurlijk dat Yolien niet weet dat alleen de vader thuis is, maar ik zou het logischer weten als iemand met haar functie daar wel van op de hoogte is.

Ik denk dat dat wel is wat ik wilde zeggen. Je kan goed schrijven

Zack
Ik heb zonet je verhaal over oorlog en liefde gelezen. Het was best goed. Je weet de situatie goed te schetsen. Het verschil tussen het eerste en het tweede deel is, zoals je zelf al aangaf, ook te merken. Het tweede speelt veel meer in op het gevoel dan het eerste stuk.

Als raad die ik je kan meegeven: ik zou proberen dit verhaal uit te breiden. De lezer (nuja, ik dus in dit geval ) blijft nog met veel onbeantwoorde vragen over. Langs de ene kant blijft het de vraag hoe de oorlog is ontstaan. Hoe het komt dat Rusland zich bij China aansloot, etc. Langs de andere kant is er geen overzicht van het slagveld. De Aziaten zijn al opgetrokken tot Parijs zo blijkt, maar welke delen van Europa hebben ze al?

Het andere onbekende is dat we nog niet weten waarom de troepen naar de sector moesten vliegen. Onderweg worden ze aangevallen door veel te veel troepen. Zelf opper je dat het een val was, maar een echt sluitend antwoord krijgen we niet. Zat er een verrader bij het kamp in Parijs die informatie doorgaf aan het vijandelijke kamp? Waarom waren de Biped tanks het doelwit van die val? Waarom was Mizuki zo belangrijk dat ze moest gered worden door de beste soldaat terwijl zijn medemakkers ook nog in de problemen zaten? Had ze stiekem nog een grotere rol in de oorlog? (Ze was immers Japans, de enige bondgenoot van Europa in Azië.)
Conclusie: ik vond het best een verhaal met potentieel. Hier en daar mis ik wat informatie en een referentiekader. (Een uitgebrand Notre Dame tijdens de aanval in Parijs zou leuk geweest zijn, of een neergehaalde eifeltoren), maar dat zijn maar domme details. Het tweede deel was heel goed. De opbloeiende relatie tussen de gesloten Jay en de Mizuki is mooi weergegeven en prachtig opgebouwd. Het was zo logisch allemaal dat ik had verwacht dat ze heel wat meer zouden doen dan alleen kussen tijdens die nacht in de tank. Misschien is dat wel voor een volgende keer, we weten immers niet hoe het afloopt met de twee. Hoor ik daar sequel?

Poltergeist schreef:Zack
Ik heb zonet je verhaal over oorlog en liefde gelezen. Het was best goed. Je weet de situatie goed te schetsen. Het verschil tussen het eerste en het tweede deel is, zoals je zelf al aangaf, ook te merken. Het tweede speelt veel meer in op het gevoel dan het eerste stuk.

Als raad die ik je kan meegeven: ik zou proberen dit verhaal uit te breiden. De lezer (nuja, ik dus in dit geval ) blijft nog met veel onbeantwoorde vragen over. Langs de ene kant blijft het de vraag hoe de oorlog is ontstaan. Hoe het komt dat Rusland zich bij China aansloot, etc. Langs de andere kant is er geen overzicht van het slagveld. De Aziaten zijn al opgetrokken tot Parijs zo blijkt, maar welke delen van Europa hebben ze al?

Het andere onbekende is dat we nog niet weten waarom de troepen naar de sector moesten vliegen. Onderweg worden ze aangevallen door veel te veel troepen. Zelf opper je dat het een val was, maar een echt sluitend antwoord krijgen we niet. Zat er een verrader bij het kamp in Parijs die informatie doorgaf aan het vijandelijke kamp? Waarom waren de Biped tanks het doelwit van die val? Waarom was Mizuki zo belangrijk dat ze moest gered worden door de beste soldaat terwijl zijn medemakkers ook nog in de problemen zaten? Had ze stiekem nog een grotere rol in de oorlog? (Ze was immers Japans, de enige bondgenoot van Europa in Azië.)
Conclusie: ik vond het best een verhaal met potentieel. Hier en daar mis ik wat informatie en een referentiekader. (Een uitgebrand Notre Dame tijdens de aanval in Parijs zou leuk geweest zijn, of een neergehaalde eifeltoren), maar dat zijn maar domme details. Het tweede deel was heel goed. De opbloeiende relatie tussen de gesloten Jay en de Mizuki is mooi weergegeven en prachtig opgebouwd. Het was zo logisch allemaal dat ik had verwacht dat ze heel wat meer zouden doen dan alleen kussen tijdens die nacht in de tank. Misschien is dat wel voor een volgende keer, we weten immers niet hoe het afloopt met de twee. Hoor ik daar sequel?

Allereerst bedankt voor je reactie! Ik ben blij dat je er positief over bent.

Wat je opmerkingen betreft vind ik dat je op zich wel gelijk hebt, dat er voor een nieuwsgierige lezer veel vragen ontstaan. Dat kan ik dus niet echt weerleggen of zo, maar het is ook niet iets wat ik aan wil passen. Dit fragment (als ik het zo mag noemen) is niet geschreven met het idee om de oorlog van begin tot eind uit te werken. De korte cursieve stukjes voor en na de tekst zijn er om in het kort een achtergrond voor het verhaal te schetsen, maar verder gaat het eigenlijk gewoon om een klein stukje over het leven tijdens de Derde Wereldoorlog voor twee soldaten (in dit geval Jay en Mizuki). Het zou een soort van fragment kunnen zijn voor in een geschiedenisboek of zo, dat dan lang na WOIII wordt geschreven Een sequel zit er dus ook niet in, het blijft bij dit fragment. Op zich zou ik dat er misschien wel bij kunnen vermelden in mijn voorwoord.

Het is leuk dat je je als lezer al die vragen stelt, maar ik moet je dus helaas teleurstellen; het blijft hierbij. Het belangrijkste gedeelte van dit verhaal is de relatie tussen Jay en Mizuki en ik heb ervoor gekozen om het in de fictieve Derde Wereldoorlog te plaatsen in plaats van bijvoorbeeld WOII. Ik hoop dat je het me kunt vergeven

Wel grappig is misschien het feit dat een vriend van mij dit verhaal graag op wil nemen in zijn eigen "levenswerk" (een SF die zich lang na WOIII (die hij wel in de geschiedenis heeft meegenomen) afspeelt). Juist door het feit dat ik de oorlog er omheen niet tot in het detail heb beschreven is het mogelijk voor hem om mijn verhaal te gebruiken als een fragment uit de Derde Wereldoorlog.

Nogmaals bedankt, voor het lezen en je reactie

Zack, bedankt voor je reactie! Ik schrijf zeker nog door, maar op het moment ben ik nog bezig voor school etc.
Maar ik vind het fijn dat je van plan bent het te gaan lezen!

Geen Idee: De sleutel

Tweelingzussen en elfen. Een pad dat al vaak verkend is. Sommigen werkten, anderen faalden grandioos. Denken we maar aan de talrijke the bold and the beautiful tweelingen. Kortom, je hebt jezelf een moeilijke taak opgelegd en ik ben benieuwd wat je ervan gaat maken. Op naar hoofdstuk 1.

Hoofdstuk 1:
Het meisje, een groot bos, vogeltjes die vrolijk zingen. Wanneer komen de zeven dwergen? Ik weet niet of het expres gedaan is maar het begin lijkt nogal sprookjesachtig geschreven. Simpel taalgebruik, geen specifieke woorden voor gevoelens of gedachten, enkel “het meisje”.

Goed, alles ging dus om een droom. Dromen moeten een nut hebben in een verhaal of ze zijn gewoonweg overbodig. Nu ben ik geen kenner in droomanalyse (ik geloof er ook niet in, maar het is nu eenmaal fantasy) maar deze sloeg volgens mij op dat iets haar gade slaagt, haar wil grijpen. Haar zal grijpen. Maar wie, of wat? Maar belangrijker: waarom?

Hoofdstuk 2:
Lena McFly. Het klinkt niet echt. Volgens mij ligt het aan de combinatie van het Nederlands met het Engels. Nuja, Schots. (of ik ben te gewend aan een Mc Donalds menu).

Meisjes die aan vriendinnen pillen vragen zonder dat hun moeder het weten. Het is iets waar een kind te rein voor is en niet op zou komen. Het geheimhouden van problemen is dat weer te onvolwassen. Het meisje is dus een echte puber en ik schat haar tussen de 17 en 19 jaar. (En dat door 1 zin, hier zie je dus wat details met een lezer kunnen doen.)

Kleine nota: "Ze verspelde de toekomst aan de hand van mysterieuze tarotkaarten." Het is voorspelde. En normaal let ik niet op dt en spelfouten, deze viel dus echt op.

Meisjes die zich ergeren aan nota’s, maar wel de tijd nemen om hun problemen te verbergen van hun tweelingzus. Ik heb nu totaal geen idee meer hoe oud ze zijn. Soms lijken ze kindjes van 5 die alles doen om braaf te zijn, en soms hangen ze de grote twintiger uit. Ik heb dus geen idee wat ik van hun karakters moet verwachten. Maargoed, dat probleem valt voor de helft weg want nu is er eentje minder.

De verdwijning zelf mocht wat spannender. Je dramt alles veel te snel af. Wat meer suspens en wat meer beschrijvingen van hoe hopeloos ze zijn (inclusief huilbuien, kapot gesmeten vazen, en ouders die ruziën over wiens schuld het was), was misschien wel op zijn plaats geweest. Dat maakt alles al meer dramavol en geeft het meer betekenis. Onthoud dat ook onnuttige hoofdstukken die stiekem over niets gaan kunnen bijdrage aan de sfeer van het grote geheel.

Ik zal dat van die onnuttige hoofdstukken verduidelijken: Anna is nu al verdwenen, maar ik weet niets van haar. Ik weet dat ze ondeugend is, maar kan me dat schelen? Nee. Ik geef op dit punt niets om Anna. Je kan dit veranderen door de eerste hoofdstukken te blijven doordrammen over hoe speciaal ze was. Gebruik misschien wat flashbacks van de twee spelende zussen. Zeg niet wat er vroeger gebeurd is met die ene enkele zin, maak er een heel hoofdstuk van. Beschrijf haar emoties en de impact die die hadden. Laat ze ontdeugend zijn, laat ze kind zijn. Ga dan pas over op de verdwijning, die dan vast veel ingrijpender en spannender is.

Hoofdstuk 3:

Teddyberen bij het wakker worden. Hoe oud is dit meisje dat veel te snel volwassen probeert te worden?
Oude vrouwen die toevallig op de bus zitten. We hebben de heks uit het sprookje gevonden.
Het verbaast me dat Lena een moer geeft voor school. Ze denkt aan punten en aan braaf zijn. De normale reactie op een verdwijning van een dierbaar persoon is 24 uur per dag in bed liggen en een fles wodka naar binnen werken. Ik blijf het moeilijk vinden om de personages te snappen.