~~Forumcluedo~~

Jammer, Milou. Een volgende keer beter. Bedankt om te melden in elk geval.

Ik zal Milou's kaartjes overnemen, vanaf nu kan je dus ook James aanspreken met je verdenkingen. Luvia blijft een verdachte.

Wat betreft de nacht: ik zal gewoon telkens wanneer iedereen een verdenking geuit heeft zo snel mogelijk proberen een overzichtje te posten. Het overzichtje hoeft jullie verhalen dan niet te onderbreken, maar ik denk wel dat het nodig is dat het er komt, omdat we anders volgend jaar nog met dit spel bezig zijn. Probeer wel nog steeds elke dag een verdenking te uiten, anders gaat het spel te lang aanslepen. Als iemand niet akkoord is, moet die het maar even zeggen. Sorry van de veranderingen en zo, maar het spel is nog een beetje in een experimentele fase.

Nadat onze groep met gasten het vreselijke nieuws over Charles hadden gehoord was ik snel naar mijn gebruikelijke logeerkamers gegaan, ookal gebruikte ik die zelden om echt in te slapen. Ik heb de hele nacht niet geslapen, ik kon gewoon geen oog dichtkrijgen, dus probeerde ik het ook niet.
Wel deed ik mijn pruik af, waardoor mijn korte, vuil blonde haar zichtbaar werd. Ook veegde ik de make-up die ik die dag had gedragen van mijn gezicht. Daarna keek ik in de spiegel.
Persoonlijk was ik totaal niet tevreden met het gezicht dat naar me terugstaarde. Mijn reflectie was walgelijk zonder de nodige verbeteringen. Mijn gezicht zat vol met tinten, de blos op mijn wangen vond ik vreselijk, ik hield van een effen kleur op mijn gezicht. Ook mijn haar vond ik niets, zowel de kleur als de textuur paste totaal niet bij me.
Met een wrang glimlachje herinnerde ik me hoe Charles het daarmee onees was geweest. Hij vond me knapper zonder al mijn gewoonlijke opsmuk. Ook mijn man, Aflred zou het niet erg vinden als ik zonder mijn pruiken en make-up deed. Maar ik doe het niet voor mannen, ik doe dat alles omdat ik me er zelf prettiger bij voel.

Zo bleef ik bijna de hele nacht zitten, met een blanco blik in de spiegel te staren, denkend aan allerlei dingen, maar vooral aan arme Charles. Ik was vastberaden de moordenaar te vinden voor hem, hij was een van mijn beste vrienden geweest, ookal was hij een stuk ouder en deed ik ook andere dingen met hem en ik zou hem wreken door die moordenaar te pakken te krijgen.

Die ochtend begon ik weer met mijn normale routine. Ik deed mijn make-up op, kleede me aan en deed dezelfde donkere pruik op als gisteren. Daarna liep ik naar beneden, nog steeds denkend over iedereen die iets te maken kon hebben met Charles' dood.

Ik zat al in de zitkamer met een kop thee toen Vivian de kamer in liep, zij was het jongere nichtje van Charles herinnerde ik me, terwijl ik haar rustig begroette. Ze uitte haar verdenkingen over Liam, de brutale tuinman die gisteren tegen me had gesproken.
"Dat is mogelijk." zei ik zachtjes, licht fronsend. "Maar ik verdenk ook Abraham, zou hij Charles niet hebben gedood met een bijl, ik geloof dat er een hing in de biljardkamer."

Ik werd wakker, niet eens in mijn eigen bed, maar in een zacht bed dat me niet zinde. Het was te zacht, ik kwam uit een normaal gezin, nou ja woon natuurlijk wel op mezelf. Beneden waren al wat stemmen te horen en ik vroeg me af wat er gebeurde. Toonbaar was mijn gestalte niet toen ik in de spiegel keek, sterker nog het was alsof een paard en wagen over me heen had gereden. Wallen, lichtelijk ongeschoren, het was een wilde die voor me stond, niet te geloven.

Snel pakte ik de kan met water om me te scheren en wassen. Ik kon mijn gezicht goed afdrogen met een laken. Het bleef raar, er zaten wat schrammetjes op mijn gezicht, stom mes....mes, dat was makkelijk, scherp misschien was dat het wel. Snel kleedde ik me aan en ging in mijn niet tuiniers kleding naar beneden. Al snel werd het me duidelijk dat ik nu ook verdacht was. Best raar want een wrok of wat dan ook heb ik niet, ik snapte de meester nooit echt, misschien wel omdat ik niet kan lezen nog schrijven. Gelukkig was James er. "James?" begon ik rustig. "Vind jij het ook niet raar dit alles, misschien was het Letitia wel met met....een mes...in de biljardkamer?" om de een of andere reden voelde het alsof ik de wanhoop nabij was.

Het verwonderde me dat ikzelf nog niet verdacht werd. Verdenkingen
gingen door het huis als doodgewone roddels; ik had er nog geen enkele
over mijzelf gehoord.
Niet dat het iets betekende. Helemaal niet. Maar ik had het niet erg leuk gevonden als iemand mij in staat tot moord achtte...

In de overvolle bibliotheek liep ik de butler James tegen het lijf.
"Wat
afschuwelijk, vindt u niet? Iedereen is in rouw; maar een van hen doet
maar alsof. Wie is tot zoiets in staat? Iemand die ook kan moorden,
natuurlijk. Wat denkt u?" babbelde ik verder. "Maar ik denk dat Louis het heeft gedaan, met een zwaard in de studeerkamer."
Even
keek ik naar de muur, waarvandaan mijn geschilderde familieleden me
aanstaarden. Het leek alsof ze boos op me waren; maar als je een tijdje
later weer keek, leek het weer alsof ze me iets wilden vertellen met
hun blikken. Wat precies, daar moest ik achter zien te komen.

Is het niet beter om gewoon elke dag een overzichtje te plaatsen? Want nu snap ik er geen drol meer van, eerlijk gezegd.

Sorry, geen tijd voor een leuk verhaaltje. Ik ga gewoon een overzicht geven. Misschien is elke dag een overzichtje inderdaad het beste om elke dag een overzichtje te doen. Ik zal gewoon bijhouden wie al hoeveel keer een verdenking heeft gedaan, zodat iedereen er evenveel kan doen.

Letitia -> Louis -> Katharina + mes + slaapkamer -> geen kaartje
Louis -> Letitia -> Liam + bijl + serre -> kaartje
Abraham -> Louis -> Letitia + mes + keuken -> kaartje
Vivian -> Katharina -> Liam + zwaard + studeerkamer -> geen kaartje
Katharina -> Vivian -> Abraham + bijl + biljartkamer -> kaartje
Liam -> James -> Letitia + mes + slaapkamer -> kaartje

Vivian -> James -> Louis + zwaard + studeerkamer -> geen kaartje
Abraham -> Vivian -> Abraham + pistool + muziekkamer -> kaartje

Suus, Joost, Saibi en Winoah kunnen nu nog een verdenking uiten. Overzichtje morgenavond waarschijnlijk weer rond dit uur, dus probeer tegen dan te posten. Na mijn overzichtje mag iedereen dan weer. Echt sorry dat het zo verwarrend wordt, mijn weekend is drukker dan ik verwacht had.


Het nichtje en de uitgever van mijn meester spraken mij aan. Ze wilden hun verdenkingen met mij bespreken. Ik wilde graag weten wat ze te zeggen hadden, maar een vreselijke hoofdpijn zorgde ervoor dat ik niet naar hen kon luisteren. Een hoofdpijn die begonnen was na de dood van mijn meester en nu ondraaglijk werd.
"Excuseert u mij," zei ik en moeizaam liep ik naar mijn kamer, waar ik op bed ging liggen.

Toen Abraham zijn verdenkingen aan mij kenbaar had gemaakt, was ik verschrikt opgestaan en had ik zonder iets te zeggen de serre verlaten. Doelloos liep ik door het huis, uiteindelijk kwam ik in de bibiliotheek terecht. Ik snuffelde wat tussen de boeken en pakte er hier en daar één uit de kast en bladerde ze door. Op dat moment herinnerde ik me opeens dat Letitia nog steeds in de serre zat, wat moest ze wel niet van mij denken als ik zo maar weg was gelopen. Gehaast begaf ik me naar de serre, met het boek dat ik als laatste uit de kast had gepakt nog in mijn hand. Gelukkig, ze sliep nog. Ik ging naast haar zitten en begon te lezen in het boek.
Niet lang daarna werd Letitia wakker, ze leek nogal verstrooid en zei dat ze het verder wel alleen zou redden. Waarna ze de serre verliet.
Daar zat ik dan, ik stond op. Eerst zou ik het boek terugbrengen en vervolgens zou ik wat gaan eten. Ik dwaalde weer door het huis, per ongeluk stapte ik de slaapkamer van de butler, James, in. Ik dacht dat dit de bibliotheek was, maar omdat ik zo in gedachten verzonken was, was ik een verkeerde kamer ingelopen.
"Vindt u Letitia ook niet eigenaardig?" zei ik tegen hem "Het ene moment stort ze haar hele hart bij me uit en het andere moment verlaat ze de serre weer zo snel mogelijk. Misschien heeft ze haar eigen broer wel vermoord, in de biljartkamer met vergif." De butler lag nog steeds roerloos op zijn bed. "Waarschijnlijk heeft hij me niet eens gehoord." dacht ik. En onrustig verliet ik de slaapkamer.

Mijn dag was niet echt interresant geweest. Er was ons gevraagd in het huis te blijven tot dat de moordenaar gevonden was en ik had geen idee wat ik moest doen. Socialiseren met de andere gasten vond ik maar niks, het lag me niet lekker dat ik met een moordenaar zou kunnen praten. Lezen was ook niets voor mij, ik kon me niet voor lange tijd op een ding concentreren, dus bleef er vrij weinig over voor mij om te doen.

Ik heb een tijdje gelegen in mijn kamer, aangezien ik de nacht overgeslagen had, maar ik deed geen oog dicht. Uiteindelijk heb ik een bad genomen.
De hete stoom kalmeerde me, vooral door het lavendelaroma dat ik met het badwater had vermengt. De geur was heerlijk doordringend en ik kon even alle problemen die me dwars zaten vergeten. Maar nadat ik de badkamer verliet kwamen ze weer in alle hevigheid terug.
Ik heb niet gehuild, omdat ik dat gewoon niet doe, maar ik begon me wel eenzaam te voelen. Ik had altijd wel een man om me heen, of het nu mijn eigen was of iemand anders. Om de een of andere reden kon ik het nooit erg goed met vrouwen vinden, ze lagen me gewoon niet.

Na mijn bad, die langer had geduurd dan ik had verwacht, dwaalde ik door het huis, op zoek naar afleiding. Die vond ik in de buurt van de eetzaal, waar Letitia me tegemoet kwam lopen. Eerlijk gezegd kon ik dat oude wijf niet luchten of zien, maar het hele leven draait erom hoe goed je je ware gevoelens kan verbergen niet? Dus dat was wat ik deed.
Beleefd glimlachte ik naar de middelbare dame en begroette haar. We kletsten wat weg over koetjes en kalfjes, maar ik geloof niet dat een van ons ook maar iets meende van de gespeelde hartelijkheid. Uiteindelijk had ik er genoeg van en begon te praten over Charles' dood. Natuurlijk vertelde ik haar niet dat ik haar wel erg verdacht vond, maar in plaats daarvan probeerde ik haar vertrouwen te winnen door een andere beschuldiging te uitten.
"Weet u," begon ik vertrouwelijk, "ik heb zo'n idee dat Louis misschien iets met het overleiden van arme Charles te maken heeft. Het kan best zo zijn dat hij hem in de keuken heeft aangevallen, er ligt daar vast wel een bijl om hout mee te kappen waarmee hij het zou kunnen gedaan hebben."

Louis -> James -> Letitia + vergif + biljartjkamer -> geen kaartje
Katharina -> Letitia -> Louis + bijl + keuken -> kaartje

Winoah en Saibi, jullie moeten nog een verdenking posten. Nadien mag iedereen weer. Ik beloof morgen een uitgebreidere post. Nu heb ik geen tijd meer.

Letitia -> Vivian -> Vivian + pistool + muziekkamer -> kaartje

Toen ik wakker werd, voelde ik me weer stukken beter. De slaap had de hoofdpijn doen verdwijnen en ik had het gevoel alsof ik er weer tegen kon. Ik stond op en streek mijn kleren glad, die een beetje verfomfaaid waren doordat ik met kleren en al in slaap was gevallen. Een blik in de spiegel vertelde me dat het er wel mee doorkon en ik verliet de kamer, op zoek naar de gasten. Mijn aandacht werd getrokken door muziek, die vanuit de muziekkamer kwam. Ik was nieuwsgierig en ging erheen om te zien wie er aan het spelen was. Ik trof Vivian aan achter de piano, en Letitia die fluit aan het spelen was. Ongemerkt ging ik de kamer binnen en luisterde een tijdje vol bewondering. Ik merkte dat ik het moeilijk vond om mijn ogen van Vivians handen, die vaardig over de toetsen gingen, te houden.
Pas toen ze stopten met spelen, herinnerde ik me weer wie ik was en waar ik me bevond. Even had ik kunnen wegdromen, naar een plaats en een tijd waarin mijn meester niet op brutale wijze vermoord was, maar nu werd ik weer met mijn neus op de feiten gedruk. Ik ging bij hen zitten, de twee enige familieleden van Charles die hier aanwezig waren en vroeg hen of zij al er al een idee van hadden wie de moordenaar zou kunnen zijn.

Jullie mogen allemaal weer verdenkingen uiten, Saibi mag er twee uiten.

[MEDEDELING]
Ik moest van Winoah laten weten dat ze er dit weekend niet is.
Ze was het zelf namelijk vergeten te vertellen.
Dus ze zal dit weekend geen posts kunnen plaatsen.

Het was stil in huis, erg stil. De afgelopen dagen was er weinig gebeurd, geen verdenkingen waren meer geuit en iedereen hield zich afzijdig van de dingen die gebeurd waren. Ook ik had me zo gedragen, maar nu kon ik de stilte niet meer verdragen. Er moest schot in de zaak komen, de moord op Charles zou én moest opgelost worden.
'Schot in de zaak' die woorden bleven door mijn hoofd spoken. Wat nou als Charles door een pistoolschot om het leven was gekomen. In zijn slaapkamer lag vast een pistool in het nachtkastje. Maar wie zou het dan gedaan kunnen hebben, Vivian misschien. Ik wist toch niet meer wie ik moest verdenken.
Ik liep mijn eigen slaapkamer uit en zag James in de gang. Ik schoot hem aan vertelde hem wat ik dacht dat er gebeurd was...

Ik hoorde een zacht gefluister op de gang, het duurde een hele tijd voor het uiteindelijk tot me doordrong. Het was al een hele tijd in de namiddag, ik had me dus grondig overslapen. Ik taste naar mijn brilmontuur dat ergens op het nachtkastje lag. De stemmen op de gang waren verdwenen, ik trok mijn kleren aan, en liep de gang op. Er was geen mens meer te bekennen, dus liep ik de gang verder door naar de eetkamer. Ik vroeg James of hij nog iets kleins voor me wou klaarmaken, als het niet teveel moeite was. Toen hij me bediende, bedankte ik hem.
Nadat ik had gegeten, liep ik de eetkamer weer uit. Ik besloot om me even een wandelingetje te maken om een frisse neus op te halen. Op het gangpad kwam ik Letitia tegen.
"Ik hoop dat deze zaak snel wordt opgelost. Ik zou voornamelijk echt niet weten wie de dader zou kunnen zijn. Alhoewel, misschien zat Liam er wel voor iets tussen? Misschien was zij het wel met een bijl in de serre?" sprak ik haar aan toen ik haar vermoeide gezicht zag. Ze had het blijkbaar hard te verduren, nu met de dood van haar steun en toeverlaat.

Voor we opnieuw starten met Cluedo, heb ik een overzicht van alle verdenkingen die al geuit zijn. De laatste drie had ik nog niet in een 'verslag' staan, dus controleer zeker of je die kaartjes gekregen hebt.

> Letitia -> Vivian -> Luvia + vergif + bibliotheek -> geen kaartje
> Vivian -> Abraham -> Louis + bijl + biljartkamer -> geen kaartje
> Liam -> Katharina -> Abraham + kandelaar + studeerkamer -> geen kaartje
> Katharina -> Liam -> Letitia + mes + serre -> geen kaartje
> Louis -> Letitia -> Katharina + kandelaar + slaapkamer -> geen kaartje
> Abraham -> Vivian -> Letitia + mes + hall -> geen kaartje

> Letitia -> Louis -> Katharina + mes + slaapkamer -> geen kaartje
> Louis -> Letitia -> Liam + bijl + serre -> kaartje
> Abraham -> Louis -> Letitia + mes + keuken -> kaartje
> Vivian -> Katharina -> Liam + zwaard + studeerkamer -> geen kaartje
> Katharina -> Vivian -> Abraham + bijl + biljartkamer -> kaartje
> Liam -> James -> Letitia + mes + slaapkamer -> kaartje

> Vivian -> James -> Louis + zwaard + studeerkamer -> geen kaartje
> Abraham -> Vivian -> Abraham + pistool + muziekkamer -> kaartje
> Louis -> James -> Letitia + vergif + biljartjkamer -> geen kaartje
> Katharina -> Letitia -> Louis + bijl + keuken -> kaartje
> Letitia -> Vivian -> Vivian + pistool + muziekkamer -> kaartje

> Louis -> James -> Vivian + pistool + slaapkamer -> geen kaartje
> Abraham -> Letitia -> Liam + bijl + serre -> kaartje
> Letitia -> Vivian -> Liam + vergif + hall -> geen kaartje

Het aantal geuite verdenkingen is hierdoor als volgt:
Joost/Louis: 4
Laurens/Abraham: 4
Winoah/Letitia: 4
Levina/Vivian: 3
Suus/Katharina: 3
Saibi/Liam: 2
Milou/Luvia: 0

Ik weet ondertussen van Joost en Winoah dat ze zeker nog meedoen, voor de rest is het nog even afwachten. Milou had in het chattopic gezegd dat ze graag opnieuw wilde meedoen, zij krijgt haar kaartjes van in het begin terug, dat wil zeggen dat ik als spelleider op dit moment geen kaartjes heb. Als er nog iemand zou wegvallen, kan ik de kaartjes van die persoon overnemen, maar dat is dus nog even afwachten.

Het volgende overzicht ga ik donderdagavond posten. Op die manier wil ik iedereen de tijd geven om te reageren op mijn pm en terug in het spel te komen. Tegen donderdagavond mag iedereen in totaal vijf verdenkingen geuit hebben. Degene die er nu al vier hebben, kunnen er dus nog één uiten, wie er minder heeft, mag dus een inhaalbeweging maken. Ik hoop dat jullie allemaal zelf kunnen tellen.
Wel wil ik maximaal één verdenking per post zien, dit omdat het anders vrij onduidelijk wordt. Geen zorgen, wie tegen donderdag niet voldoende posts heeft kunnen posten om aan vijf verdenkingen te komen, mag nadien gewoon verder gaan met inhalen, er komt dan gewoon een maximum van zes verdenkingen tegen de volgende deadline. Ik hoop dat het zo voor iedereen haalbaar wordt om actief met het spel mee te doen en eerlijk omdat iedereen evenveel verdenkingen kan uiten.
Je mag zeker gewoon verder rpg'en wanneer je je verdenking al geuit hebt, dus reageer gerust op elkaar, ook als je niemand meer mag verdenken. Alleen niet dubbelposten.

Even samenvatten:
> Volgende overzicht komt er donderdagavond.
> Tegen dan mag iedereen 5 verdenkingen geuit hebben.
> Maximaal één verdenking per post.
> Wie niet meer meedoet, laat mij dat liefst zo snel mogelijk weten.

Veel plezier!!!

Na een verfrissende wandeling door de tuin ging ik het landhuis opnieuw binnen. Zonder een reden liep ik eigenlijk meteen naar de zitkamer. Daar waren Vivian en Letitia met elkaar aan het praten, of eigenlijk waren ze net gestopt. Ik liep naar één van de boekenkasten en pakte er een willekeurig boek uit. Het was een boek over een klein meisje dat bang was om naar de dokter te gaan. Het was een kinderboek, dat Charles waarschijnlijk had gekregen van de bevriende schrijver.
“Letitia, die uitgever, Abraham was het toch, zou die Charles niet gewoon kunnen hebben vergiftigd tijdens het eten in de eetkamer?” vroeg ik de zus van Charles uit het niets. Terwijl ik Letitia ook nog steeds hoog op mijn verdachtenlijstje had staan. Beschaamd hield ik snel mijn mond weer.
Het duizelde me allemaal in mijn hoofd. Ik wist echt niet wie ik allemaal wel en wie ik niet kon vertrouwen. Ik kon het me überhaupt moeilijk voorstellen dat er een persoon rondliep hier in dit huis die Charles vermoord had.

Toen ik de zitkamer binnenkwam gonsde het er van bedrijvigheid. Vivian, Louis en Letitia stonden met elkaar te praten. Ik knikte hen beleefd toe, en zocht een zachte fauteuil uit. Toen ik me daar had ingenesteld, nam ik een manuscript uit mijn jaszak. Het was het laatste manuscript voor deze maand, en hopelijk was het niet zoals al die andere rommel die ik tot zover had gelezen. En nu ze hier toch opgesloten zaten kon ik me beter bezig houden met nuttig tijdverdrijf. Na enkele pagina's lezen wist ik dat het nog een interessant manuscript zou zijn, ik nam nog enkele notities in mijn notitieboekje en riep dan James. Mijn keel was droog en ik kon wel een goed glas whiskey gebruiken. Wanneer hij het glas inschonk vroeg ik hem het volgende.
"Zeg James, jij denkt toch niet dat Liam met een mes in deze zitkamer Charles heeft vermoord?"

Ik gaf Mr. Brownlow een glas wiskey en schonk voor mijzelf ook wat in. Het was niet echt mijn gewoonte om veel te drinken, maar de gebeurtenis van de vorige dag zorgde ervoor dat ik behoefte had aan wat alcohol. Mijn verstand zei me dat ik beter nuchter kon blijven, en mijn hoofd er moest bijhouden, maar ik had gewoon even genoeg van rationeel handelen.
"Ik weet van niks," zei ik tegen Mr. Brownlow. "Ik denk dat je je vraag beter aan Luvia kan stellen."
Ik nam een slok van de amberkleurige vloeistof in mijn glas.
"Terug aan het werk?" vroeg ik met een hoofdknik naar het manuscript dat bij hem lag. "Ik begrijp het wel, bezig blijven is een goede manier om je gedachten af te leiden van deze vreselijke gebeurtenis."
Of was het feit dat hij alweer aan het werk was een teken dat het hem allemaal maar weinig kon schelen en zat ik met de moordenaar te praten?

Laurens, Milou doet weer mee, dus zij heeft haar eigen kaartjes terug en ik heb er voorlopig geen. Het is dus aan haar om je al dan niet een kaartje te laten zien.

Verder: ondertussen weet ik van Milou, Joost, Laurens en Winoah dat ze weer meedoen, van de rest heb ik nog niets gehoord. Ik geef voorlopig geen overzicht, ik wil dat er eerst wat meer verdenkingen geuit zijn. Anders gaan degene die nog meer verdenkingen mogen uiten een voordeel krijgen omdat ze gerichtere vragen kunnen stellen. Het maximum blijft op vijf verdenkingen. Als jullie allemaal een beetje actiever posten, kan ik hopelijk tegen volgend weekend weer een overzicht posten. Ik geef geen deadline, want dat werkt blijkbaar toch niet.

Tot mijn verrassing wist James van niets. Maar hij vertelde met dat die Luvia wel meer zou kunnen weten, ik had haar al een tijdje niet meer gezien en was bijna vergeten dat zij ook nog in de huis verbleef. James bekeek mijn manuscript.
"Ja, ik lees wat manuscripten door. Jammer genoeg is er niemand die aan jouw meester kan tippen," zei ik met een zucht tegen James. "Ik ga even een wandelingetje maken. Bedankt voor de whiskey."
Ik stond recht en verzamelde mijn spullen. Net toen ik op de gang stond zag ik daar Luvia. Meteen vuurde ik mijn vraag op haar af.
"Mylady Luvia, zou Liam misschien in de zitkamer Charles hebben vermoord? Met een of ander mes dat hij had meegenomen?"

Ik was geschokt over Abrahams verdenkingen over Liam. Zo oprecht en zo eerlijk. Ik glimlachte echter bescheiden tegen hem.
'Mooi dat ik jou hier tegen kom, want ík heb zelf ook verdenkingen. Het is ook zo hectisch allemaal,' verzuchtte ik moeizaam terwijl ik mijn hand op mijn hoofd legde. 'Het sloopt je echt. De gedachte dat iedereen hier iets gedaan zou kunnen hebben. Vreselijk.' Ik kwam dichter bij Abraham.
'Zeg, zou het niet kunnen dat Louis Charles heeft vermoord? Het is een vreselijk gedachte natuurlijk, maar ik moet het zeker weten. Ik kon er bijna niet meer van slapen. Ik denk dat het gebeurd is in de muziekkamer met een pistool.'
Ik schuifelde iets dichter bij Abraham, terwijl ik nog woordjes in zijn oor fluisterde.

Ik had besloten om eens een wandeling te maken door de tuin om m’n zinnen te verzetten. Terwijl ik door de tuin liep, zag ik de spullen van de tuinman Liam liggen. Het verbaasde me dat het personeel vooralsnog zo rustig bleef onder alle gebeurtenissen. Oké, de tuinman gedroeg zich zo nu en dan wel verdacht, maar het leek wel of de butler James altijd de rust zelve was. Alsof hij er al helemaal in berustte dat zijn werkgever én beschermheer dood was. Hij had ook niet eens de politie gebeld, alleen ons gesommeerd om in het huis te blijven. Misschien had hij er wel baat bij dat er niet te veel mensen de dood van Charles gingen onderzoeken, zeker geen politieagenten.
Ik zag in hem geen moordenaar, maar misschien was de butler wel medeplichtig. Hij wist in ieder geval waar Charles was op het moment van zijn overlijden en hij zou ons daar dus gemakkelijk vandaan kunnen houden, terwijl de moordenaar zijn slag sloeg...
Ik wist het allemaal niet meer, ik hoopte maar dat de moordenaar snel werd ontmaskert, zodat we allemaal weer verder konden met ons dagelijks leven. Deze zwarte dagen uit onze levens proberen te vergeten.