van Sharon di 16 dec - 20:44
Proloog
Een 16-jarige tiener zit achterover geleund in haar bureaustoel en staart naar het plafond. Haar lange, gestijlde, donkerblonde haren vallen over haar schouders heen en hangen stil boven de grond terwijl enkele plukken speels lachen in het licht.
Dan draaien haar blauwgroene ogen in de richting van het raam waar zachtjes het getik van de regen vandaan komt. Even moet ze terugdenken aan vroeger, aan de dag dat het net zo hard regende als het nu doet.
Een irritant deuntje van een MSN-gesprek galmt door de stille slaapkamer en zorgt ervoor dat ze terugkijkt naar haar MSN-gesprek met Serena.
~ The Laughing Serena ~ zegt:
Zeg, kon Michelle nou echt niets anders doen dan Jake voor schud zetten voor zijn verraad?
Het meisje glimlacht en begint te reageren.
~ The Writing Expert Emily ~ zegt:
Ach, Michelle twijfelt zo erg en Jake merkt de gevolgen van zijn daden erdoor. ^^
~ The Laughing Serena ~ zegt:
Hé, niet zo flauw doen! Hoor je me?!
~ The Writing Expert Emily ~ zegt:
Tuurlijk, mama.
~ The Writing Expert Emily ~ zegt:
Nee, maar even serieus. Je hebt er toch geen moeite mee? Wat had ze anders kunnen doen?
~ The Laughing Serena ~ zegt:
Niets – nou ja – behalve dan dat Carmen met een van haar personages zou kunnen gaan…
~ The Writing Expert Emily ~ zegt:
Ja, maar die is er niet. Net als Jess met haar jongens… En Cath…
~ The Laughing Serena ~ zegt:
Oké, oké. Ik ga met Jake wel een leuk wraakplannetje bedenken voor bij mijn reactie.
~ The Writing Expert Emily ~ zegt:
Succes! Michelle is moeilijk hoor.
Emily kijkt op zodra ze iets meent te horen. Ze staat op uit haar bureaustoel, loopt naar de slaapkamerdeur en opent hem.
“Sam, riep jij?” Ze wacht op antwoord, maar krijgt geen gehoor van haar broer. Ze roept nogmaals, maar dit maal harder. “Sam! Riep jij?”
Beneden klinkt er gestommel en een deur gaat open.
“Ja, maar dat is al even geleden. Heb je de tijd gezien?!” klinkt de stem van haar broer, het enige familielid die ze nog heeft.
Emily kijkt om en ziet dat het al ruim na middernacht is en begreep nu waarom de anderen niet meer online zijn gekomen. Ze sluit alles af en ligt niet veel later in bed.
Voor de zoveelste keer droomt ze over de naarste gebeurtenissen uit haar leven, waardoor ze steeds wakker schrikt en niet lang vast ligt te slapen. Iedere druppel die in haar badkamer hiernaast valt, hoort ze luid en duidelijk. Ieder zacht gekraak klinkt oorverdovend hard. Ja, als er ingebroken zou worden, zal zij het wel merken.
Ze zucht en draait zich van haar zij op haar rug. Ze moet toch eens in slaap zien te komen vannacht? Waarom is dat zo moeilijk?
Plots voelt ze een ijskoude hand op haar mond en geschrokken spert ze haar ogen wijdt open. Niets kan ze zien, helemaal niets, behalve de duisternis waarin haar kamer gehuld is. Dan meent ze iets te zien, een vage omtrek van een persoon in haar kamer. Ze vernauwt haar ogen en probeert alles beter te kunnen zien. Vlak voordat ze eindelijk kan zien wie de dader is, wordt haar lichaam slap en valt ze in een diepe slaap.
Index
