Merdyffs Pogingen tot Dichtkunst

Merdyffs Pogingen tot Dichtkunst

Hey, ik ben Soetkin en ik ben 20 jaar oud. Veel gedichtjes moet je van mij niet verwachten, want tegenwoordig schrijf ik eigenlijk bijna nooit nog gedichten. Maar vroeger schreef ik wel af en toe wat en die gedichtjes wil ik best met jullie delen. Meeste gedichten zijn dus een jaar of vijf oud. Reacties zijn altijd welkom.

Inhoud:
> Deze nacht
> In jouw ogen
> Het vlak pi
> Reading (Engels)
> Verloren wonder
> School

Deze nacht
Zag ik jou
In mijn droom
Ik zei heel zacht
Dat ik van je hou

Deze morgen
Zag ik jou
En ik wilde zeggen
Dat ik van je hou

Deze middag
Zag ik jou
Maar ik durfde niet te zeggen
Dat ik van je hou

Deze avond
Zag ik jou
Zal ik ooit durven zeggen
Hoeveel ik van je hou

Deze nacht
Zal ik dromen
Van jou
En ik zal schreeuwen
IK HOU VAN JOU

In jouw ogen
Zie ik de golven
Van een diepblauwe zee
Als ik in jouw ogen kijk
Wil ik een duik nemen
In het koele water
Van jouw ogen

In jouw ogen
Zie ik de flonkerende sterren
Van de hemel
Als ik in jouw ogen kijk
Wil ik een reis maken
Door het onmetelijke heelal
Van jouw ogen

In jouw ogen
Zie ik de letters
Van mijn naam
Als ik in jouw ogen kijk
Wil ik duizendmaal zeggen
Ik hou van jou

Jouw ogen zijn het heelal voor mij
Oneindig
Met duizenden prachtige sterren
Die me doen duizelen

Jouw huid is de woestijn voor mij
Onbereikbaar
Met duizenden zandkorrels
Die ik langs mijn vingers wil voelen glijden

Jouw haren zijn de jungle voor mij
Ontzaglijk
Met duizenden groene blaadjes
Die mijn adem wegnemen

Jouw lippen zijn de zon voor mij
Onbaatzuchtig
Met duizenden gouden stralen
Waarvan ik de warmte op mijn huid wil voelen

Jij bent een regenboog voor mij
Onbeschrijflijk
Met duizenden prachtige kleuren
Waardoor mijn leven niet meer grijs is

Mijn liefde voor jou is het vlak p
Onbegrensd

Een Engels gedichtje. Geschreven als opdracht voor de les Engels in het derde middelbaar. In België is dat het 2de jaar waarin je Engels krijgt en ik heb wel wat woordjes opgezocht in een woordenboek, maar ik denk dat het wel voor iedereen verstaanbaar zou moeten zijn. Het gedichtje is ondertussen meer dan zeven jaar oud, maar ergens ben ik er toch nog steeds een beetje trots op.


When I read a book
the writer takes me with him
on a journey
to the most beautiful places of the earth

I ride on a red horse
through the green valleys of Ireland

I get lost
in a dark forest in England

I stand face to face with a horrible ghost
on the thirteenth floor of a medieval castle

I travel through time
or through the immeasurable universe

I am saved by a handsome prince
from a seven-headed dragon

I dance with the indians
round a big fire in the tropical rainforest

I enjoy the senset on the beach
beside my boyfriend

I rescue the world from its destruction

And then I turn the last page
and I am sad 'cause it's over

Ik dacht dat ik dit gedichtje hier al gepost had, maar blijkbaar is dat niet het geval. Het is een stuk recenter dan de rest, iets meer dan een jaar oud, schat ik. Ik heb het geschreven voor een wedstrijd op Dreuzels, opdracht was om een gedicht te schrijven met als thema 'Verloren wonder'. Aangezien ik eigenlijk al net te laat was voor de deadline, heb ik in twee minuten of zo een haiku geschreven. (Voor wie niet weet wat een haiku is: het is een dichtvorm bestaande uit drie versregels, met respectievelijk vijf, zeven en vijf lettergrepen.)

Vijver in het park
Verwelkte waterlelie
Verloren wonder

Begin vijfde middelbaar kregen we van de leerkracht Nederlands de opdracht een gedicht over school te schrijven. Ik dacht dat ik het kwijt was, omdat ik het samen met mijn toetsen en taken had afgegeven, maar bij het opruimen van mijn kamer vond ik nog een kladversie plus een paar eerdere pogingen. Het eerste gedicht is wat ik uiteindelijk heb afgegeven, de rest zijn dus pogingen die nergens op lijken, maar die ik toch maar post. Er hoort eigenlijk opmaak bij, niet alle zinnen horen aan het begin van de regel te beginnen, maar het forum laat de spaties gewoon vallen. Als ik een manier vind om de juiste opmaak weer te geven, zal ik mijn berichtje wel editten, nu heb ik geen zin om verder te zoeken.


Levenloze letters
worden
woorden
worden
zielloze zinnen
en komen zomaar mijn
holle hoofd
binnen

Flarden van
lessen proberen er
de leegte
op te vullen

Maar het niets verscheurt de zinnen

De weerloze
woorden
worden
wederom
letters
die vervagen
naar vergetelheid

En hier de andere twee pogingen.


School
De leerkracht spreekt
Onbegrijpelijke woorden
Worden zinnen
En komen mijn hoofd
Binnen
Dat al boordevol
Zit met jou



Hoe kan ik berekenen hoe ver het is naar de zon
Als ik jou niet eens kan zien

Hoe kan ik Franse werkwoorden vervoegen
Als ik mij enkel bij jou wil voegen

Hoe kan ik denken aan de voorbije eeuwen
Als de tijd met jou al zo lang geleden lijkt

Hoe kan ik wiskundige formules in mijn hoofd stampen
Als dat al boordevol zit met jou

Hoe kan ik gedichtjes schrijven voor school
Als ik alleen nog maar wil schrijven over jou