Toeval in verhalen

Ik was onlangs op een edit-in met andere deelnemers aan NaNoWriMo en daar ontstond een discussie over waar je te grens trekt in een verhaal tussen iets dat wel toevallig is, maar kan in het verhaal en iets dat té toevallig is, dat er enkel lijkt te zijn omdat het nu eenmaal zo moet gebeuren voor de plot. Het leek mij wel een interessante discussie om hier ook te starten.

Misschien is het handig om een concrete situatie te hebben om van uit te gaan? De aanleiding van toen was de vraag van iemand of deze situatie te toevallig was: Het hoofdpersonage verhuisde naar een nieuw appartement en nog terwijl ze haar spullen naar haar flat aan het sleuren is (in hoofdstuk 1), komt ze op de gang haar 'tegenspeler' tegen.

Natuurlijk zou het leuk zijn als we ook andere situaties uit onze eigen schrijfsels hier kunnen bediscussiëren, dus wie zelf een vraag heeft over zijn/haar verhaal, mag die hier natuurlijk ook plaatsen.

Ik vind dat er een grens is bij toeval en té erg toeval. Bij jouw voorbeeld vind ik het nog wel gaan. Waarom zou zoiets toevallig zijn? Waar ik eerder aan dacht toen ik dit topic zag, is een probleem dat ik zelf ooit had. Ik liet mijn hoofdpersonage minstens tien keer bijna dood gaan, en dan op het einde kwam het toch nog goed en dacht iedereen dat ze dood was maar dat bleek niet zo te zijn. Een keer kan natuurlijk, maar de tweede keer is het al niet meer leuk. Het was een fanfictie trouwens, en ik ben dat stadium volledig ontgroeid

Ik vind 'toeval' best moeilijk. Stel de vele plagiaatbeschuldigingen voor. Ik geloof best dat er schrijvers zijn die zonder het van elkaar te weten hetzelfde idee krijgen. Ik heb dat minstens vijf keer meegemaakt met een vriendin van mij die ook schrijft. Dan zei zij dat ze een idee had en vertelde het, terwijl ik drie dagen geleden aan iets soortgelijks ben begonnen. De volgende keer is het weer omgedraaid.

Is het toevallig als een tweeling over een soortgelijk onderwerp droomt in een nacht? Is het té of gaat het nog.

Dat vind ik gewoon kunnen. (dat met die tweeling.)

Ik heb eigenlijk best wel bijna altijd dat ik een dag of twee à drie nadat ik iets cools bedacht heb erachter kom dat een of andere idioot daar al beroemd mee geworden is.

Tja, great minds think alike, hé. Maar dat is niet echt waarover deze topic gaat. Ik zou dat ook niet echt als toeval beschouwen, dat kan denk ik op verschillende manieren verklaard worden. Bijvoorbeeld omdat je een hele tijd geleden dat boek hebt gelezen, of gewoon nog maar in de boekwinkel hebt zien staan. Of omdat het gewoon heel raar zou zijn dat slechts één iemand op de hele wereld dat idee krijgt. Waarvoor ik dit topic geopend heb, is echt om toeval in een plot te bespreken, personages die elkaar 'toevallig' tegen het lijf lopen, 'toevallig' iets op zak hebben dat de redding is uit een benarde situatie,...

Dat van die tweeling: hangt er een beetje vanaf. Als het een tweeling is die gewoon alles samen doet, de hele dag samen doorbrengt,... is het gewoon logisch dat ze ook hetzelfde dromen, omdat ze die dag hetzelfde hebben meegemaakt en dromen vaak een weerspiegeling zijn van iets wat je overdag meemaakt. Als het een tweeling is die bij hun geboorte uit elkaar gehaald is en meer dan duizend kilometer van elkaar verwijderd een totaal ander leven leiden (vb ene kind gaat hier naar school, groeit op in een rijk gezin, andere kind groeit op in een straatbende in New York) dan is het natuurlijk al veel onwaarschijnlijker. Dan moet je je tweeling in het verhaal echt al een paranormale band met elkaar laten hebben.

Hebben ze ook. Samen de herinnering aan een vechtscheiding etc.

Als dingen goed onderbouwd zijn is het toeval al minder. Ikzelf vind het best ongeloofwaardig als een persoon iets nodigt heeft, en het dan 'toevallig' in de tas zit terwijl er nog nooit over gesproken is. Is het voorwerp ooit gegeven, op een moment dat het niet belangrijk lijkt, en heeft men het dan ineens nodig, dan vind ik het al iets geloofwaardiger.

ben ik het mee eens. het is zo dat alles wat ooit genoemd wordt later terug moet komen, andersom kan je dat dus ook zeggen, als iemand een voorwerp nodig heeft moet daar wel eerder over gesproken zijn enzo. en dat had jij allemaal al gezegd volgens mij, maar goed
verder kan je natuurlijk altijd zeggen, ITS DESTINY!

Inderdaad. Dat was wat mijn zus ook zei toen ik er met haar over sprak. Zij studeert film en in de lessen scenario hebben ze het daar ook over gehad. Zij zei dat alles in een film (of in ons geval verhaal) moet aangekondigd worden. Dus inderdaad wat je zegt over het voorwerp in de tas is zoiets: het feit dat de persoon dat voorwerp krijgt is een aankondiging van het feit dat hij/zij dit voorwerp later zal gebruiken. Een mooi voorbeeld hiervan vind ik in 'Blinker en het bagbag-juweel' van Marc de Bel. (Bekende Vlaamse jeugdschrijver, ik weet niet hoe gekend hij in Nederland is.) Blinker heeft een min of meer tamme ekster, die op een dag in de kamer van zijn oudere zus geraakt en die overhoop haalt op zoek naar blinkende dingen. Blinker gaat hem daar weghalen, maar zijn zus komt de trap op en hij steekt het voorwerp dat Pika (de ekster) in zijn bek heeft, snel in zijn zak en gaat naar zijn eigen kamer. Dat voorwerp blijkt een condoom te zijn (in een verpakking die glansde). Een stuk later in het verhaal zit hij samen met zijn vriendinnetje Nelle opgesloten en blaast hij het condoom op tot een grote ballon om de aandacht te trekken, om ervoor te zorgen dat iemand hen kan komen bevrijden. Het voorval met Pika op de kamer van zijn zus, lijkt eerst onbeduidend, maar is dus eigenlijk een aankondiging van het feit dat hij dat condoom gaat gebruiken.

Over de situatie die ik eerder aanhaalde, zei ze dat het er vanaf hangt of die persoon vaak in de gang te vinden is. Aangezien het het eerste hoofdstuk is, kan je niet veel aankondigen, maar je kan het wel minder stom toeval maken door de tegenspeler te beschrijven als iemand die vaak buitenkomt, hond gaat uitlaten, gaan joggen, boodschappen doen,... Als hij verder in het verhaal ook vaak op de gang loopt, is die eerste ontmoeting minder toevallig. Als hij blijkt een eenzaat te zijn die zich altijd op zijn flat opsluit en nooit buitenkomt, is het wel heel toevallig dat ze elkaar net dan tegenkomen.

Ik geef het niet graag toe, maar ik moet zeggen dat mijn zusje af en toe slimme dingen zegt. XD

Merdyff schreef:Inderdaad. Dat was wat mijn zus ook zei toen ik er met haar over sprak. Zij studeert film en in de lessen scenario hebben ze het daar ook over gehad. Zij zei dat alles in een film (of in ons geval verhaal) moet aangekondigd worden. Dus inderdaad wat je zegt over het voorwerp in de tas is zoiets: het feit dat de persoon dat voorwerp krijgt is een aankondiging van het feit dat hij/zij dit voorwerp later zal gebruiken. Een mooi voorbeeld hiervan vind ik in 'Blinker en het bagbag-juweel' van Marc de Bel. (Bekende Vlaamse jeugdschrijver, ik weet niet hoe gekend hij in Nederland is.) Blinker heeft een min of meer tamme ekster, die op een dag in de kamer van zijn oudere zus geraakt en die overhoop haalt op zoek naar blinkende dingen. Blinker gaat hem daar weghalen, maar zijn zus komt de trap op en hij steekt het voorwerp dat Pika (de ekster) in zijn bek heeft, snel in zijn zak en gaat naar zijn eigen kamer. Dat voorwerp blijkt een condoom te zijn (in een verpakking die glansde). Een stuk later in het verhaal zit hij samen met zijn vriendinnetje Nelle opgesloten en

Hier is het mogelijk om aan iets anders te denken, gezien de inleiding, maar goed...

Je zusje heeft inderdaad helemaal gelijk.

Tygoras schreef:Hier is het mogelijk om aan iets anders te denken, gezien de inleiding, maar goed...

Je kan je dan ook voorstellen wat Nelle denkt als hij plots een condoom uit zijn broekzak haalt wanneer ze opgesloten zitten. XD

Oh, Soetkin! Je brengt me net op een geweldig idee voor een verhaal! 8D

Je zal het waarschijnlijk niet in de gaten hebben dat het dat verhaal is, want het is eigenlijk ergens anders op gebaseerd, maar oh wat ik ben ik nu blij. Eni k zou moetne gaan slapen, maar ik meot gewoon eerst een banner maken.

En ik maak veel tikfouten, maar ik heb nu geen zin om te verbeteren, want ben te blij. XD

Over de situatie die ik eerder aanhaalde, zei ze dat het er vanaf hangt of die persoon vaak in de gang te vinden is. Aangezien het het eerste hoofdstuk is, kan je niet veel aankondigen, maar je kan het wel minder stom toeval maken door de tegenspeler te beschrijven als iemand die vaak buitenkomt, hond gaat uitlaten, gaan joggen, boodschappen doen,... Als hij verder in het verhaal ook vaak op de gang loopt, is die eerste ontmoeting minder toevallig. Als hij blijkt een eenzaat te zijn die zich altijd op zijn flat opsluit en nooit buitenkomt, is het wel heel toevallig dat ze elkaar net dan tegenkomen.

Ja dat klopt. Als men er vaker te vinden is dan is het geloofwaardiger. Een extreem voorbeeld is ook als je net een dagje in een stad bent en dan daar je ware liefde tegenkomt die aan de andere kant van de wereld woont. Het kan, dat ontken ik niet, maar het is wel heel erg ongeloofwaardig.