Reactietopic

Merdyff schreef:@ Laurens: Ik heb zonet je nieuwe hoofdstuk gelezen. De rest van het verhaal had ik gisteren al gelezen, maar nog geen tijd gehad om een reactie te geven. In elk geval vind ik net als iedereen hierboven dat je verhaal erg prettig leest.
Als ik gisteren had gereageerd, zou ik gezegd hebben dat ik vond dat je een beetje te weinig aandacht besteedde aan de tweede wereldoorlog die op dat moment toch een zeer grote invloed had op het leven in Engeland en dat het mij onwaarschijnlijk leek dat de tovenaars daar zomaar aan voorbij leken te gaan, maar dat heb je met het krantenartikel in dit hoofdstuk mooi opgelost.
Je schrijft in dit nieuwe hoofdstuk wel weer Meggie in plaats van Maggie. Als je een naam in je verhaal verandert, doe het dan meteen overal, dan vermijd je dat we dat bij elk hoofdstuk moeten herhalen. (Word heeft daar een handige functie voor.)
Wat ik ook sterk vind aan je verhaal is de manier waarop je ook de duistere kant 'aan het woord laat'. Daar hou ik altijd van in boeken en verhalen.
Je hebt alweer een nieuwe lezer gewonnen.

Hoofdstuk 2 begint en daar is een flashback . Weer een bewijs dat wishfull thinking loont. Brr, grote enge mannen die zonder introductie tegen een jongetje zeggen dat zen paps dood is zijn eng. Ik heb zonet evil karakter 1 gevonden denk ik. Wie is hij, wat doet hij?

Spoiler:

Poltergeist schreef:Joost - The Murders of Midsomer

Detectives! Ik hou van het genre als het goed is uitgevoerd. Er zijn namelijk een aantal valkuilen. Ik hou ervan als de moordenaar mij verrast, maar dan moet het wel een logische verrassing zijn en niet iets dat de schrijver op pagina 999 uit zijn hoed tovert om toch maar een verrassende moordenaar te hebben. Nee, de lezer moet een eerlijke kans krijgen om de moordenaar te klissen. Ofwel: hoe combineer ik een verrassend plot met een logisch verhaal? Aan jou deze uitdaging.

PS, ik ben goed in het vinden van moordenaars in boeken.

“De stoel, een Frans model, donkergroen en met ebbenhouten poten, was van zijn grootvader geweest.”

Ik weet niet waarom, maar deze zin is prachtig. Misschien omdat je hem zo afstandelijk beschrijft. Het is de beschrijving zoals een detective hem zou zien. Dat zal het wel zijn. Heel dit stuk heeft prachtige zinnen en woorden om alles uit te drukken.

Goed dan,

De moordenaar brak het glas van een raam om binnen te komen, schoot de man neer. Het slachtoffer zag wat parels en er vertrok een auto.

Conclusie: de moordenaar is een man (de parels zijn voor de lezer een valkuil om te denken dat het een vrouw is), die het slachtoffer niet persoonlijk kent. Ik zeg voorlopig een ontevreden klant van de advocaat. Misschien de tegenpartij van een lopende zaak.

Wanneer komt het vervolg?

Poltergeist schreef:Mijn Puzzel - Milou

Een keuze, een puzzel, een verhaal. Milou, bij deze verwacht ik veel van dit. Heel veel. Ik verwacht een verhaal in stukken, onchronologisch met vele emoties en vele intriges. Ik verwacht dat de lezer zelf de juiste stukken bij elkaar moet leggen, zelf de juiste verbanden leggen. De lezer puzzelt samen met het hoofdkarakter mee en speelt zo op een bizarre manier zelf een grote rol in dit verhaal. Nuja, dit zijn slechts verwachtingen die ik heb van de intro. Dat zijn grote verwachtingen, ik hoop dat ik ze ook waar kan maken.

Een meisje dat voor een schooljaar weg is kan onmogelijk nog minder geven om haar ouders. Ze gaat ze overduidelijk niet missen en voelt zich zelfs als een buitenstaander in haar eigen thuis. In een alinea geef je al zoveel prijs van Clementine haar karakter dat het haast griezelig wordt. Direct van de start ben je mee en moet je, in tegenstelling tot wat andere verhalen, geen eeuwen wachten op een beeld van het personage. En net toen ik dacht dat dit onmogelijk te overtreffen was haal je de zin van de slaafjes erbij. Clementine gebruikt mensen en ziet zichzelf als een buitenstaander. Ze weet dat ze ze gebruikt, ze geeft het doe dat ze het graag doet. Zou ze zichzelf als iets slechts beschouwen? Waarschijnlijk nu nog niet.

Ze haat Zweinstein en is meer dan bereid er altijd over te klagen, toch is ze volgens mij blij dat ze erheen mag. Diep vanbinnen is ze zo van haar zorgen af. Ze toont dit echter niet tegen haar vriendin. Ze is iemand met twee gezichten. Daar heb je gelijk in.

Kvd. Een personage dat Kvd noemt? De ene verbazing na de andere. Het is vast een afkorting, of een bijnaam. Iets dat hij heeft overgehouden uit het verleden als een soort binnenpretje tussen 2 mensen? Of noemt iedereen hem Kvd? Flashbackmateriaal? Hij heet Kyd,, geen Kvd. XD Waarschijnlijk is het een foutje op het forum of heb ik een typfoutje gemaakt. Flashbackmateriaal komt nog.


Hoofdstuk 2

Een meisje dat anderen gebruikt omdat… Omdat ze zich verveelt? Ze iets te doen wil hebben? Toch haat ze het embleem van Zwadderich. Voelt ze zich geen Zwadderaar? Waarom gedraagt ze zich dan zo? Je oppert dat ze het niet beseft. Vreemd, de laatste keer dat ik sarcastisch wou doen moest ik toch veel nadenken. Ach ja, ik ben superbenieuwt naar meer. Hopelijk duurt het deze keer geen 8 maand? Waarschijnlijk duurt het geen acht maanden meer. Ik heb al een stuk en een goed beeld van wat ik wil dat Clementine wordt. En ja, ze haat het embleem van Zwadderich, want dat maakt juist dat ze zo is als ze is. De reden waarom ze die dingen haat, komt nog wel. In een flashback, dat over een paar hoofdstukken gaat plaatsvinden.

Heel erg bedankt voor het lezen van mijn verhaal! Leuk dat je het wil gaan volgen! Ik hoop snel weer een stuk erbij te kunnen plaatsen!

Toen was het stil, doodstil, want zelfs Händel’s compositie, het laatste op de langspeelplaat, was afgelopen.

Bloody Mary schreef:Joost ; The Murders of Midsomer
Mogelijke spoilers!

De aanleiding tot het lezen van je fanfictie was simpel, ik zag vandaag de dvd liggen, en Engelse titels spreken me over het algemeen wel aan.
Ik heb geen enkele Engelse detective gezien, alleen korte afleveringen van Inspector Morse. Detectives die ik wél gezien zijn zijn van Nederlandse grondbodem, zoals Baantjer, en Flikken (Dat Vlaams is)
Over je verhaal, je schrijft fijn. Ik vind je einde echt heel leuk, bijna tegen het humoristische aan.

Toen was het stil, doodstil, want zelfs Händel’s compositie, het laatste op de langspeelplaat, was afgelopen.

Nu roep je dus, zoals altijd is in een detective, vragen op. En de antwoorden blijven enorme vraagtekens, wat een lezer normaal gesproken aanzet om het verder te gaan lezen.
Waarom is hij vermoord? Wie was het? Was het een bekende, waarom? Ik hoop, in de loop van je verhaal, antwoorden te krijgen. Een goede detective maken is moeilijk, dus ik ben benieuwd hoe jij dat wilt gaan bereiken. Daarom ben ik benieuwd naar je eerste hoofdstuk!

Boven me klinkt gestommel, Mr. Todd heeft een klant, ik heb hem net nog gezien.

Superdreuzel schreef:ah, midsomer murders (H)
jij hebt smaak

Dit
hoort hier niet thuis. In het verhalentopic zelf is het verboden om
reacties te geven. In het reactietopic mag het wel, maar dat is meer
voor uitgebreidere reacties. Een reactie als deze kan beter via een
privé-bericht.

Lees voor de zekerheid toch even die irritante regeltjes.

Lifewing schreef:Reactie op Sharon's Eén Tweeling, Twee Verschillende Personen
Hmm, wéér een HP-fanfic...
Maar, hoe cliché ze ook zijn, ik vind ze meestal toch erg plezant om te lezen, en het idee dat je erachter hebt zitten spreekt me wel aan.
Een krantenartikel als proloog vind ik toch ook nog steeds leuk.
Jammer dat er niets meer na de proloog is.